“…the most massively useful thing an interstellar hitchhiker can have”

Een handdoek dus

En als Melkwegtoerist komt het ook nog best van pas. Ik weet niet of het het nuttigste object is… Ik ben toch ook best blij met mijn telescoop, oculairs en filters. Maar vooral in een lichtvervuilde omgeving is het een verademing en gisteravond bleek het weer veelvuldig het verschil uit te maken tussen een object wel en niet zien. Towels to the people!

Laat ik beginnen bij het begin. (Sprak zij op regel 10…) Gisteravond 19 juli waren de weergoden mij gunstig gezind. In eerste instantie leek het een beter idee om naar het Dijkgatsbos te gaan qua weer, maar op een of andere manier had mijn verstand dit keer de overhand en besloot ik de Lightbridge op het balkon neer te zetten. Ik had die beslissing nog niet genomen of de wolkenverwachting veranderde in mijn voordeel. Toch tof van jullie, jongens!

Aan het begin van de avond was er vooral in het zuiden en westen nog wel wat bewolking te zien, en Saturnus miste dan ook zijn gewoonlijke luister. Een blik omhoog laat zien dat het in Hercules wel helder is. M13? Vandaag niet: sorry man, vandaag ga ik liever voor je kleine broertje, ondergeschoven kindje M92. Het valt me ontzettend mee hoe goed deze uit de verf komt. Hij staat natuurlijk nagenoeg aan het zenit en daar is het zo slecht nog niet maar zelfs de fijnere randsterretjes zijn duidelijk te zien, rondom een onregelmatige kern met diverse uitlopers. Heerlijk!

Ondertussen is het helder geworden in Ophiuchus, en open ik de aanval op ngc 6426. Na een fanatiek steekspel vanaf verschillende fronten (bèta, gamma en naamloze dubbelster ) geef ik me gewonnen. Stommerd. Ik kijk even om me heen. In de meeste van de objecten op mijn waarneemlijst zijn nog niet achter het dak vandaan te voorschijn gekomen, maar de weg staat wel vrij richting een tweetal open clusters in het verlengde van Serpens Cauda… Grote grutten, ik durf wel: het begint met nachtcrème smeren overdag en de vriendelijke suggesties van de TomTom negeren, en nu begin ik al met het waarnemen van objecten buiten mijn waarneemlijstje. Het moet niet gekker worden.

Afijn, ngc 6756 en ngc 6755 dus. Hier bewijst die handdoek zijn nut. Zonder zie ik namelijk alleen wat omgevingsterretjes, geplaagd door veel, heel veel reflecties. Volgens mij zie ik twee clusters boven elkaar: de bovenste wat helderder dan de onderste, maar allebei niet heel helder. Ik vind ze wel heel leuk: de bovenste is een sliertje omgeven door wat pluis, en de onderste is eigenlijk alleen wat perifeer pluis omlijst door wat helderder sterren. Een stel om opnieuw op te zoeken.

Ik haal de handdoek van mijn hoofd en zelfs de hemelachtergrond is verblindend. En dan heb ik het nog niet eens over de reflectie van straatlantaarns via water op de ruiten, het houtwerk, et cetera. .. Alle volgende waarnemingen zijn dan ook met handdoek.

Dan ook nog maar langs ngc 6781. Zonder filter niet te zien, maar met OIII heel duidelijk. Gesterkt in mijn zelfvertrouwen duik ik een aantal graden naar beneden, naar ngc 6790. Deze lukt dan weer niet, maar ik zie net in deepskylog dat dit een heel klein neveltje is, en ik was eerder op zoek naar iets in de richting van 6781.

Na even uitgehuild te hebben bij M11, vervolg op ik mijn weg naar ngc 6803 en 6804. Dit stond dan wel weer op mijn waarneemlijstje, en ik had wat huiswerk gedaan in de Cosmic Challenge. Ik wist dat een van de twee heel klein zou zijn, maar de ander best te doen. En inderdaad, ngc 6804 was prima te zien, zelfs zonder filter. 6803 lukte dan weer niet. Volgende keer de Cosmic Challenge erbij houden.

Even door naar het snoepje van de maand: M71. Een lief pluisje in de pijl. Geschrokken van mijn eerdere buiten-de-lijntjes-kleuren-actie laat ik Harvard 20 weer links liggen. Eigenlijk jammer, voor de volgende keer zet ik hem er wel bij.

Ondertussen heeft een nabije kerkklok al even geleden 2 uur geslagen, en begin ik mij weer te herinneren dat ik verstandig was. Nog ééntje dan: ik trek de lijn van de pijl door tot ik bij een grote zwierige X kom en vlak naast het rechter onderpootje vind ik ngc 6905. Het blijft dit keer bij een bliksembezoek, maar dat mag best bij zo’n flitsend object. Onderweg had ik namelijk nog een poging gedaan om afslag ngc 6886 te nemen, maar het zal wel weer zo micro neveltje geweest zijn: ik zag hem niet.

Half drie. Zo stil mogelijk zet ik mijn astro spulletjes weer binnen, tevreden met wat ik wel heb gezien en geïnspireerd door wat ik niet heb gezien. Er is niks mis met thuis kijken. Maar vergeet je handdoek niet.