Het kan niet altijd feest zijn. Dijkgatsbos 28 September 2013

Tsja. Na zo’n prachtavond als vrijdag, met pas nieuw geleerde camera-scherpstelskillz, een fantastische (leek mij…) todo-lijst en een flinke groep mensen leek het alsof gisteravond eigenlijk niet stuk kon. Boy, was I wrong! Ik geloof dat ik al mijn kruit al verschoten had op vrijdagavond ofzo. Het zoeken wilde niet, waar ik vrijdag on fire leek te zijn was het zaterdag meer van ditte:

Daarnaast liet ik om de haverklap dingen vallen, was ik weer vanalles vergeten (Anders leg je 2 pennen klaar maar stop je ze vervolgens niet in een tas of koffertje.. En waarom zou je die overzichtskaart meenemen als je ‘m speciaal hebt opgezocht…), heb nog bijna iemand blind gemaakt (sorry, Hans…) en het nachtzicht bleek ook niet heilig te zijn. Een heel vervelende vent met zijn camper die het licht maar niet uit wilde doen, en later nog een auto die uitgebreid een rondje draaide over het terrein.

‘s Middags had ik de trussen gemarkeerd en de boel voorgecollimeerd, met de verwachting dat ik -aldaar aangekomen- er niet zo heel veel meer mee zou moeten doen. Nou, dat viel ook tegen. Het was net alsof ik de buizen verkeerd gemarkeerd had ofzo, want het moest weer helemaal de andere kant op. Gelukkig kon ik de lasercollimator van Hans lenen want in het donker met een kruisdraad je vangspiegel collimeren…? Beter van niet.

Vanmorgen bleek ook dat mijn foto’ s niet zijn geworden wat ik hoopte. Als allereerste had ik het dilemma dat ik aan de ene kant de mensen- en lichtjesboel op de lapse wilde hebben, maar ook het Andromedastelsel. Echter, dat bleek dus net niet te passen. Zie ik nu 🙁 De mensen staan er prima op, maar net geen Andromedastelsel. But wait, there’s more! Want blijkbaar heb ik tijdens het verwisselen van de batterij de camera niet goed teruggezet en is het tweede gedeelte van de foto’s van een heel ander gezichtspunt genomen dan het eerste gedeelte. Dat wil zeggen, de helft is de grond. Grom.

Anyway, hier is het wel gelukte stuk time lapse:

Wat was er dan wel leuk/goed gelukt? Nou ja, het was wel erg leuk dat er wat mensen bij waren die niet uit de buurt kwamen. Die waren ook erg enthousiast over de mooie lucht. En die was inderdaad natuurlijk weer formidabel. Wat een luxeprobleem toch, om verdwaald te kunnen raken in de melkweg.

Wat eigenlijk het hoogtepuntje van mijn avond was, was β Cephei… Wat? Beta Cephei. Op zoek naar Irisnevel, NGC7023 (die ik -je raadt het al- niet heb gevonden), begon mijn starhop vanaf die ster, en dat bleek een dubbelster te zijn met 1 hele dikke vette, en een heel lief klein blauwig compagnonnetje op 4u, half 5.

Wat verder? Nou, de cocoon gezien, IC 5146. Niet zelf gevonden alleen, dus komt niet in deepskylog. Maar wel leuk dingetje. Hele tijd aan het dolen door de melkweg geweest om ‘m te vinden. Uiteindelijk had ik zelfs B168 in mijn zoeker (!), ik had toch gedacht dat ik ‘m dan vrij gemakkelijk zou moeten kunnen vinden, want hij zit aan een uiteinde daarvan, maar helaas. Matthijs zette ‘m uiteindelijk (in no-time natuurlijk) voor me in beeld. Een klein bolletje tussen twee sterren in, met twee stel helderdere sterren daar rechtsboven.

Daarna op zoek naar NGC891, een stelsel in Andromeda waar ik mooie verhalen over gehoord had. Inderdaad een leuk stelsel, edge-on en redelijk groot, lopend van linksboven naar rechtsonder. Ik zag niet echt verhelderingen of details. In de 11mm (met 136x dus) was hij iets minder dan de helft van het beeldveld lang.

Deze schets van Jeremy Perez is redelijk gelijk aan wat ik zag (gisteren stond hij iets horizontaler):

Gelukkig was ik niet de enige die zich enigzins ontheemd voelde en het huis (of de koning..) dus niet kon vinden, maar er was in ieder geval nog Matthijs die ‘m zo weer aanwees. Nadat deze initiele orientatie gelukt was, zat ik zo op NGC7380. Erg gaaf ding! Een open cluster met wat neveligheid. Trucje geleerd van Bert Bogchelman toegepast: niet filter erinschroeven maar afwisselend wel en niet voor je oog houden en afhankelijk van of je verschil ziet, er dan pas inschroeven.

Toen op zoek naar NGC7023. Zoals hierboven al gezegd, niet gevonden, maar wel genoten van dubbelsterretje β Cephei.

Hierna heb ik Object van de maand Oktober opgezocht, NGC7331 met zijn vlooitjes. NGC7331 was weer een plaatje maar maakte wel goed duidelijk wat een verschil er toch zit in de lucht in Kollase en hier. Ik zag wel een helderdere kern in het stelsel maar zo sprankelend als op 6 september in Kollase, dat was het toch zeker niet. Ik ben nog geen ster in het perifeer kijken (voel me nog steeds een beetje een ongeleid projectiel als ik dat doe) maar met wat heen en weer bewegen en proberen me te concentreren zag ik volgens mij minimaal 3 vlooitjes. Welke? En wat dan de eigenschappen waren? Geen idee, dat is misschien maar voor een volgende keer.

Matthijs wijst me erop dat het Wybertje (tm:)) van Waterman nu toch wel hoog genoeg boven de boom zat om op zoek te gaan naar Neptunus, maar mijn uitgeprinte kaartjes blijken toch niet goed genoeg te zijn. Dat kwam als een verrassing (not). Nou ja, aangezien het toch niet zo lukte met de NGC’s, ook al zijn het grotendeels BAMBI’s, laat ik dan een Messiertje proberen. M2 dan maar. Maar hoe ik het ook probeerde, ook deze kon ik niet vinden. Pffff…

Ondertussen begonnen er al wat mensen af te bouwen. Nou ja, maar beter ook. Rustig (lees: als een oud wijf) naar huis gereden en lekker tegen mijn zieke ventje aangekropen.