Bolhoopjes (en wat meer) op het balkon, 27-09-2013

Niet te geloven, weer helder rond nieuwe maan! Gisteravond had ik alleen wel standby, dus kon niet te ver van Amsterdam gaan waarnemen. Allez, dan maar gewoon de 12″ op het balkon klaargezet. Tsja, eigenlijk had ik mijn 8″ niet verkocht omdat ik die dan op het balkon wilde gaan gebruiken maar ik ben ondertussen zo verpest… Dat ik die misschien toch binnenkort op marktplaats zet, en de opbrengst in een h-alfa-telescoopje stop…

Anyway, lekker waarnemen op het balkon dus! Ik had al een waarneemlijstje gemaakt voor het bos want daar ga ik vanavond (als het meezit) naartoe, en daarvan de helderste objecten genomen en nog wat messiers opgezocht die te zien zouden moeten zijn, en lekker naar buiten. Wat heerlijk dat het alweer om 8u donker wordt. Ik kon vrijwel meteen na het eten de boel gaan klaarzetten en gaan met die banaan. Eerst wel even collimeren. Ik ga zometeen de trussen markeren zodat ik in ieder geval voortaan de boel altijd op dezelfde manier scheef zet 😉 Voordeel van het feit dat ik dat niet meteen heb gedaan, is natuurlijk dat ik steeds beter word in collimeren ^_^

Op het menu stonden dus aardig wat bolhoopjes, planetaire neveltjes en natuurlijk even de Andromedanevel. Ik begon in Ophiuchus, de slangendrager, om M10 en M12 te spotten. Ik had deze al eens eerder op het balkon gezien, maar toen eigenlijk perongeluk en ik denk met de 8″. Heb ik ze gelogd? Geen idee, maar ik wilde het nu goed doen. Ah ik zie het al, het was op 9 juli. In ieder geval stond Oph nog erg laag en erg dichtbij Amsterdam, met hier en daar een sluierwolkje ervoor, dus ik moest eerst goed turen met de verrekijker. Echter, nu toch wat methodischer bezig gegaan en uiteindelijk stond door middel van een star hop vanaf zeta oph dan toch M10 in beeld.

M10 is een flinke jongen, vrij vaag, ik moest wel redelijk turen met de 11mm maar dan kon ik redelijk wat losse sterren ontwaren. Vanaf hier heb ik met het oculair gestarhopt naar M12! Whee! M12 is wat aantrekkelijker, ook omdat er wat meer sterren omheen staan. Voor de 7,5mm was hij niet helder genoeg overigens.

M56 had ik ook nog niet gehad. Eigenlijk bizar, gezien hoe vaak ik M57 wel gezien heb. Ik starhop de lijn tussen Sulafat en Sheliak nog een stukje door. Het lijkt net alsof er een pijltje naartoe wijst, en daar staat-ie dan. Leuk, een stuk helderder in het midden, naar buiten wat minder uitgesproken. De kern leek een (klein!) beetje op een gekanteld driehoekje waarvan één punt naar het noordwesten (?) wijst. Deze (overigens formidabele!) schets van Jeremy Perez suggereert dat ook wel:

Ik hop even naar M13, Mijn adem stokt in mijn keel, nondeju wat is dat ding toch mooi en fel! Nou ja, met een magnitude van 5.8 (M56 is 8.3) mag dat ook wel. Als we dan toch bij Hercie zijn, meteen even buurten bij M92. Grijns.. Heerlijk!

M11 ook nog gezien, maar die verzoop een klein beetje in de lichtsoep. Hierna volgde wat duw- en schuifwerk, zodat ik M15 kon bekijken. Die kwam *net* boven het dak. Of eigenlijk maar half, want uit focus zag ik halve maantjes. Voor de herhaling vanavond. Kleine, heldere kern, als je goed kijkt zie je dat er nog een halo’tje omheen zit met heeeeel fijne sterretjes. Alles bij elkaar circa de helft van het beeldveld van de 7.5mm. Hoeveel was dat ook alweer? Ik had het ooit uitgerekend maar ben nu even te bedonderd om het op te zoeken. In ieder geval te weinig >;)

In dit verslag van John Baars wordt de lezer geënthousiasmeerd voor een vóór die tijd nietszeggend bolhoopje met aanduiding NGC6934. Hij doopt haar om tot Tinkerbell en dat klinkt natuurlijk wel erg interessant! En inderdaad, wat een dotje! Met een grappig (voorgrond?)sterretje aan de westkant, erg leuk!

Hierna 6910. Had ‘m al een tijdje op de lijst staan maar het is een open cluster dus die skip ik dan toch meestal als ik op een goed donkere plek sta. Terwijl het hele leuke dinkies kunnen zijn. Zo ook deze, maar dat was ik in eerste instantie even vergeten. Ik zie mijn aantekeningen: Open cluster, cygnus, mag 7.4, 8’x8’. Ok. Nou, interessant. Ik kijk op de kaart, zoek zoek zoek. Oh joh, hij staat vlakbij Sadr. Jamaar… Daar is het hartstikke dikbevolkt met sterren, hoe moet ik daar ooit een open cluster uithalen? Nou, dat was niet zo moeilijk. NGC6910 heet namelijk ook wel het hobbelpaardcluster. Je ziet ‘m en je weet het weer 🙂 Dit is een schets van Perez, hij hangt hier op zijn kop maar je ziet het er wel een beetje in:

Dan was nu toch de beurt aan Andromeda. Even het sterrenstelsel gezien natuurlijk, maar op het balkon doet die het toch niet helemaal. NGC7662 kwam echter al wel genoeg boven het dak uit om die eens te proberen! Deze heeft de bijnaam Blue Snowball en dat is inderdaad niet te missen! Al door de zoeker viel een wat blauwer sterretje op en toen begon het grote vergrootspel. Omdat ik half in de plantenbak hing was ik ‘m ook een paar keer kwijt en op een gegeven moment had ik ook geen zin meer om door dat gebarlowde rietje (de plössl) te zoeken. Had natuurlijk weer een dikkere jongen kunnen pakken maar mja. Eigenwijs he… Uiteindelijk het beste beeld met de gebarlowde 11mm maar ik had het vermoeden dat ik hier meer uit zou moeten kunnen halen. Jammer.

Hier was ik aan het einde van mijn voorbereide lijstje gekomen, en het was pas 11 uur! Zonde en jammer, maar aan de andere kant, als ik nu redelijk op tijd naar bed zou gaan , zou ik morgen ook nog wat waard zijn. Ook wel weer leuk. Dus nog een beetje gezocht naar wat inspiratie maar niet heel veel gevonden. Of nog ééntje dan. Als afsluiter deed ik M76. Een klein liggend strikje met afgeronde hoekjes, ook in Andro. Leuk dingetje, check.

En dat was ‘m dan voor vrijdagavond. Op naar zaterdag 🙂