5 oktober avondje Afsluitdijk

De weersvoorspellingen voor zaterdag waren niet geweldig, maar gaven een klein sprankje hoop, dus van de week toch maar een topicje geopend, wie weet. In eerste instantie werd voorspeld dat het in de nacht van zaterdag op zondag wel wat beter zou gaan worden, maar dan pas zo rond tweeën. Misschien dan gewoon zondag vroeg opstaan, en een wilcok-tje proberen?

Op zaterdag zelf waren de verschillende weersites nog steeds verdeeld over de vooruitzichten en van de satellietbeelden werd ik niet vrolijk dus ik had al bijna een biertje en een kaasje klaargezet (en de 8″ op het balkon met een provisorisch in elkaar gefiebeld telefoonhoudertje) toen Harro opeens begon over de Afsluitdijk. Hmm, dat opent perspecieven! Machiel had er niet zo’n zin in en kon niet zo lang maar zou wel meegaan maar dan moesten we wel voor 8u besluiten om te gaan. En om 2 voor acht had ik opeens een bericht van Harro, met telefoonnummer en locatie waar hij zou staan. Whee! We gaan! En terwijl ik eigenlijk al half was gemuteerd tot een zoutzak ging opeens mijn accu’tje weer aan en roetsj, roetsj, stond opeens de auto vol, en wij warm aangekleed klaar voor de start!

Het voelde wel heel erg raar om onder een dik wolkendek de auto vol te laden met sterrenkijkdingen, maar ik had al een SMS gekregen van Harro dat het er rond Wieringen al best goed uitzag, dus alles zou recht kommen. En inderdaad, zo ongeveer op de helft van de rit kon ik al wat sterren ontwaren. Wat een mazzel zeg, de rest van Nederland leek nog een dik dekbed van wolken over zich te hebben en wij gaan gewoon sterren kijken!

Uiteraard kon ik het plekje in eerste instantie niet vinden maar met Hulplijn Harro aan de telefoon kwamen we dan rond half 10 aan op de Breezanddijk. Handjes geschud en de boel klaargezet en toen kon ik beginnen.

Het was wel erg vochtig dus ik heb in eerste instantie alleen wat foto’s geschoten van Andromeda, en als de dauw echt een probleem zou zijn, zou ik de camera wel dichterbij zetten en dauwlintje afwisselen met de zoeker ofzo. Maar dat werd ‘m helaas niet. Al na een halfuurtje was mijn zoeker zo erg beslagen dat ik alleen nog zo’n beetje de hoofdsterren zag en kon ik dus voor het eerst mijn dauwverwarming uitproberen! En dat werkte joh! Als een tierelier! Ben er echt ontzettend blij mee dat ik dat op tijd allemaal geregeld heb. Nogmaals bedankt aan degenen die me daarmee geholpen hebben!

Maar goed, dus slechts een paar foto’s kunnen maken en dit keer geen timelapse. Maar ja, ik kom niet om te timelapsen, ik kom om te kijken! En ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar ik heb echt maar heel weinig (nieuwe) objecten kunnen noteren! Vorige keer ook al..

Als eerst even geprobeerd te kijken of ik nog iets van Sagittarius zou kunnen zien maar die stond toch alweer vrij laag (wat wil je, half 10) en de bouwlamp daar in de buurt deed het ook geen goed.

Dan maar nog eens naar Beta Cephei kijken, want dat vond ik zo’n lief dubbelsterretje! Ik had ook laatst op het balkon het idee dat het kleinere sterretje op een andere plaats stond als de eerste keer, dus dat moest ik nog even checken. Maar hij stond gewoon op dezelfde plek als de eerste keer. En is bijna nog net zo leuk als de eerste keer. Het schijnt dat Beta Cephei een veranderlijke ster, zelfs één die zijn naam gegeven heeft aan een type veranderlijke ster, is maar aan magnitudes schatten heb ik me nog niet gewaagd.

Daarna M15. Ik had deze vorige week vrijdag op het balkon bekeken en vond het een fantastisch object. Had opgetekend dat er buiten de sterk geconcentreerde kern, een kring was van ragfijne sterretjes waarvan ik er maar erg weinig zag maar waar er uiteraard meer van zouden moeten zijn. Ik was dus benieuwd hoe dat er op een goed donkere locatie uitzag. En jawel, dit keer zag ik om de kern een flinke halo van fijne poedersneeuw.

Ondertussen hoorden we in de verte gepiep en gekraak, als van oud nat hout. De vergelijking met een galg werd getroffen. Heerlijk, zo’n verlaten vlakte. Op een paar meter afstand lagen een achtergelaten boot en nog een stapel ongeïdentificeerd materiaal. Aan een aantal kanten werd de horizon af en toe opgelicht door een vuurtoren, wat toevoegde aan de licht onheilspellende uitstraling van de plek. Gelukkig was het licht niet zo erg dat je er erg veel last van had bij het waarnemen en was het gezelschap van dien aard dat het niet echt griezelig werd. Maar wel een mooie plek voor een halloweenfeest, moet ik zeggen.

Maar het is nog niet de 30e en we zijn er voor de sterren. En een planeet! Vorige week had ik ook al geprobeerd om met een uit Stellarium getrokken kaartje Uranus te vinden, maar dat was niet zo goed gelukt. Dit keer had ik het kaartje van Dreistein van het OvdM-topicje uitgeprint en na een poosje met het blote oog en de verrekijker proberen, had ik ‘m uiteindelijk vrij gemakkelijk gevonden met de telescoop. Wat leuk! Duidelijk een bolletje en geen stipje, niet zo blauw als ik had verwacht maar dan moet ik volgende keer Neptunus maar opzoeken. Met een sterk vergrotend oculair, geleend van Harro, kon ik ook de maantjes Oberon en Titania ontwaren. Geweldig! Outer solar system, zo ver weg, maar toch gewoon onder je neus. Ok, erboven dan.

Hierna ben ik op zoek gegaan naar M2. Ik vond het nog lastig om deze te vinden! Ik had er vorige keer in het bos ook al mijn tanden op stukgebeten en dit keer had ik het bijna opgegeven toen ik er opeens bovenop zat! Phew! Hij is niet plotseling verdwenen 🙂 Mooi hoopje ijskristalletjes, minder geconcentreerd dan M15. Wel ongeveer even groot.

Hierna volgde een oculair-uitprobeer-spelletje. Even gekeken met de 20mm100° ES van Harro en uiteindelijk zonder filter een stuk Veil in het beeld. Fantastisch! Toch nog maar eens proberen of dit in het bos ook lukt. Met OIII filter zag ik eerlijk gezegd niet zo heel veel meer. Of was ik gewoon moe aan het worden? Nog even mijn eigen vertrouwde 24mm erbijgepakt met UHC. Aaahhhhh…

Ondertussen was het alweer middernacht geweest. Ik weet niet waar de tijd gebleven is, maar het voelde alsof we net een uurtje bezig waren. Nog even gauw proberen om de Cocoon zelf te vinden. Ik wil dat kreng gewoon loggen! Na even priegelen wist ik vrij zeker dat ik op de goede plek zat, ik herkende namelijk het sterpatroon van vorige week. Maar ik zag ‘m gewoon niet! Damn. Nou ja, geen zin om nog verder bij stil te staan.

Jupiter was nu ook van de partij, maar nog heel dicht bij de horizon. Even naar gekeken maar dikke kleurverschillen en een kolkende massa. Jammer. Hierna was het helaas tijd om te gaan. Dus alles in de auto gegooid, gedag gezegd aan Harro, en naar huis getoogd.

Op de weg terug werden we nog getrakteerd op de kers op de halloweentaart: Stukken met enorm dichte mistbanken waardoor je geen hand voor ogen zag. Hallo, herfst 🙂 Thuis aangekomen maar wel even alles naar boven gebracht, en daar zag ik ook de reden dat ik geen Cocoon gezien heb. De hoofdspiegel was namelijk drijf- en drijfnat. Allez, volgende keer weer beter.