Doordeweekse deepsky doorzak-date

Met wie had ik die date dan? Met Hertog Jan. Nee, ik heb het niet op een zuipen gezet, maar kon de vorige keer nèt niet bij de sluiernevel komen op mijn balkon, dus ik had iets nodig om mijn telescoop wat hoger te zetten. Ik gebruikte daar voorheen altijd zo’n goedkoop Ikea-tafeltje voor maar die heeft iets meer vocht gezien dan me lief is en ik vertrouw het niet meer om daar een hele dobson op te zetten. Uiteindelijk bleek een kratje pils met een plank erop vastgebonden nog de minst onhandige optie. Et voilá!

Daarmee stond ik om half 10 ofzo al buiten. Eerst even naar Venus kijken, daarna toch nog even aan het collimeren geslagen. Vorig jaar was Venus een soort van minder-dan-half maantje, maar dat zag ik er nu niet in. Verder laat ze steeds  wel wat kleurverloop zien en dat deed me twijfelen aan de collimatie. Ik weet dat dat kleurverloop ook kan liggen aan de atmosfeer en dat Venus op het moment gewoon wat ‘voller’ is, maar toch. Het leek me wel een goed idee om weer even te checken.

Inderdaad zat de middenstip van mijn hoofdspiegel een stukje uit het ringetje van de collimator dus een beetje gepield. Hierna op Arcturus een stertest gedaan en hier viel me op dat het airy schijfje er best OK uitziet (volgens mij…) maar ik ik zie er allemaal ‘belletjes’ op… Grote sterren zijn ook meestal niet echt puntjes meer bij mij, maar … ehm… sterretjes…

Nog geprobeerd om hier een foto van te maken maar daarbij kwam al meteen een probleem naar voren met onze mooie Hertog-oplossing, namelijk dat je niet zo gemakkelijk dicht bij de telescoop kan staan. Met het statief kwam ik er dus ook niet zo goed bij dus ik heb het voor het moment maar gelaten wat het is. Door naar Saturnus!

Een tijdlang naar Saturnus gekeken, kon ‘m 220x (gebarlowde 11mm) vergroten maar 320 (gebarlowde 7,5mm), dat zat er niet in. Heb nog maantjes geteld, want daar was een topicje over op AF. Ik telde er zeker 4… Misschien 5?

Hierna was het nog niet echt donker genoeg dus dan maar een dubbelster. Ik had voor een eerdere sessie al eens ε Lyrae opgeschreven maar toen niet opgezocht, en hij stond nu hoog dus maar eens bekeken. Al gauw stonden er twee sterretjes in het beeld. In eerste instantie dacht ik “Verrek, ik krijg ‘m niet scherp! Zou ik dan toch niet goed gecollimeerd hebben?” Maar met een hogere (nog hogere!) vergroting (220) bleek dat het vier sterretjes waren, waarvan de bovenste naast elkaar stonden en de onderste boven elkaar! Leuk!

Hierna M39, dat was het object met de hoogste magnitude in mijn lijst. Vanuit Deneb staan eigenlijk twee punten van sterretjes, die wijzen er allebei niet naartoe. Maar vanuit het midden tussen die twee punten in, met een boogje hier, boogje daar stond ‘ie er opeens! Een sterretje of 30? in een liggende ovaalvorm.

Even opnieuw geprobeerd om NGC6888 te vinden, ondertussen begin ik het gebiedje daar aardig te leren kennen. Maar ik zie geen nevel.

Daarna op zoek naar M71 in Pijl. Pijl is ZO’n klein sterrenbeeldje dat het in mijn zoekerveld past! Hoe cute is dat! Alsnog moet je héél goed zoeken… M71 zit tussen de twee linker sterren van het sterrenbeeld maar is zo vaag dat je ‘m niet in de zoeker kunt zien. Uiteindelijk had ik wat Harvard 20 blijkt te heten in het oculair (die zie je wel als een pluisje in de zoeker) en toen zag ik perongeluk perifeer dat er nog een pluisje naast hing!

Hiermee was het moment dan aangebroken dat ik de Sluiernevel ging zoeken. Daarvoor moest ik alsnog de boel verschuiven, en acrobatische capriolen uitvoeren, maar het lukte! De eerste keer dat ik die zag in het bos, vorige maand, was ik er danig van onder de indruk! Maar hier zag ik met een hoop moeite en een filter nèt aan wat neveligheid… Of de wens is de vader van de gedachte. Dat verklaart in ieder geval dus ook waarom de crescent niet wil. Denk ik althans, maar de crescent is kleiner maar heeft dezelfde magnitude dus zou misschien wat meer moeten opvallen?

Aan het begin van de avond had ik al een paar keer het liedje van The Turtles geluister: So happy togetheeeeeerrrr. En het is me dan ook eindelijk gelukt om dat kreng te pakken te krijgen! For all my life! Waarschijnlijk had ik ‘m de vorige keren ook steeds gewoon beet maar niet door dat het ‘m was. In ieder geval lekker vergroot (niet genoteerd hoeveel) en toen zag ik dat het een blauw bolletje was. Veel detail zag ik echter niet…

Hierna had ik eigenlijk moeten stoppen maar het is zo verslavend he 🙂

M92 was het volgende object dat ik wilde proberen maar die zat zo dichtbij het zenit dat ik er echt bijna mijn rug op moest breken dus dat heb ik voortijdig opgegeven. Vervolgens door naar M10 en M12. Ik had het sterrenbeeld Slangendrager (Ophiuchus) nog nooit echt opgezocht of herkend, dus in ieder geval was dat een ‘first!’. Hij stond alleen wel precies boven Amsterdam, en ook al waren de lichten in die richting alweer redelijk gedoofd, je zag echt amper sterren daar. Ik heb een starhop gedaan vanaf Marfik, daarnaast zit een sliert van wat helderdere sterren en de meest linker daarvan is ook weer onderdeel van een sliert die naar M10 en M12 leidt maar ik zat echt enorm te stakkeren en uiteindelijk slechts perongeluk op een bolhoopje. Maar welke?

Toen nog even gezocht naar NGC6543, de cat’s eye nebula maar het was gewoon wel weer mooi geweest. Kwart voor twee dus eigenlijk pas net “ècht” donker voor deze tijd van het jaar, maar ik was stiekum een beetje teleurgesteld, misschien waren de meeste dingen die ik had gezien toch wel erg ambitieus voor een stadsbalkon, en hoewel ik wel zou kunnen uitslapen zou de wekker wèl gaan!