Een zwaan, een pijl en een roos op het balkon

Na de heerlijke nacht in het Dijkgatsbos van vrijdag op zaterdag, in combinatie met vroeg wakker worden en een licht slopende werkweek was ik in eerste instantie alleen nog maar te porren voor een nacht goed bijknorren. Echter, na een tukkie ‘s middags voelde ik me wel weer wat levendiger en besloot ik nog een nachtje te gaan kijken. Er was geen animo om naar het bos te gaan, dus het werd het een balkonscène maar eigenlijk was dat maar goed ook. Als je in je ééntje op het balkon staat kan je nog om 2 uur zeggen ‘ik kap ermee’ en dan om kwart over 2 in bed liggen.

Aldus geschiedde. Om kwart voor twaalf naar buiten en hieperdepiep! De overbuurman met zijn TL-balken ging al naar bed! Er was nog wel flink wat ander licht dat aardig stoorde zoals straatlantaarns en Amsterdam maar dit scheelde al een slok op een borrel.

Dit keer had ik wel een all-sky kaartje uitgeprint, gelukkig. Ik had het in eerste instantie best nodig om me te oriënteren. Ik wilde M5 gaan opzoeken en mede door het gebrek aan zichtbare sterren wilde ik dat in eerste instantie een stuk of 20, 30 graden verder naar het westen gaan doen. Maar uiteindelijk had ik dan door dat het beter vanaf Serpens Caput kan dan vanaf Virgo en dat Serpens Caput toch iets meer dan een zoeker-beeldveld vanaf Boötes staat.

Afijn, starhop vanaf Serpens Caput, driehoekje Unukalhai, ε en ω, even floaten door lichtvervuild sterloos gebiedje en dan opeens een rijk veldje sterren. Daarboven zat ‘ie dan! Ik vond ‘m best groot, en volgens mij is dit superspectaculair in een donkere hemel. Erg leuk om te zien dat buiten de helderdere kern, de hoge concentratie sterren nog wel een tijdje doorliep. In de plössl weer het mooist.

Door naar Zwaan. Die piept net boven het dak uit en met de telescoop op de grond (soms zet ik ‘m op een tafeltje en dan kan ik iets lager komen) kan ik net niet bij ε. Maar daarboven zit nog wel M29, dus mooi die even opzoeken. Dat was een eitje vanaf Sadr. Ik vond ‘m echter ook niet zo heel bijzonder, vooral vergeleken met hoe prachtig het gebied in Zwaan sowieso al is. Het plaatje in Stellarium suggereerde wat neveligheid dus ik heb het nog met UHC filter geprobeerd maar dat maakte het niet echt boeiender. In deze schets van Jeremy Perez zie je ook geen nevel. Plaatje is link naar pagina waar hij vandaan komt met wat extra informatie,

Heb nog even gezocht naar NGC6888. Het zíet er zo makkelijk uit in de PSA… Maar viel tegen. Ik meende er op een gegeven moment goed in de buurt te zitten maar kon ook met filter niet echt met zekerheid zeggen dat ik ‘m zag.

Nou ja, niet te lang bij stilstaan en door naar iets dat zeker moest gaan lukken: M27. En dit bleek ook vrij gemakkelijk als je vantevoren even nadenkt over de star hop. Vanaf Pijl zat ik er zó. Ik had ‘m voor het eerst en volgens mij ook voor het laatst gezien tijdens mijn eerste star party, in mei 2012, dus het was wel een leuk terugkomertje. Op één of andere manier stel ik me bij nevels de vorm altijd een stuk scherper (dus in dit geval klokhuizeriger) voor dan dat het is, maar nu ik ook naar een foto kijk zie ik dat het inderdaad een bolletje is waarin de klokhuis- of haltervorm ietsjes feller is. Ik heb nog geoefend met perifeer kijken maar dan zie ik ‘m vooral helderder worden maar het lukt me nog niet echt om er dan meer detail uit te halen.

Hier is een schets van M27 (Met toestemming gebruikt van perezmedia.net. Plaatje is link naar pagina waar hij vandaan komt met wat extra informatie)

Ik heb nog even gezocht naar NGC6210 want dat is hip op het moment. Ik weet ondertussen wel waar hij zit: Vanaf de rechtervoet van Hercules een stukje naar linksboven, daar zit een soort van vierkantje van sterretjes, en daar weer linksboven zit een tweetal sterretjes, dáár zit ‘ie. Als je dan nog iets verder naar linksboven gaat zie je een vijfhoek en dan weet je dat je te ver bent. Maar hoe ik ook zocht en vergrootte bij die twee sterretjes: Ik vond ‘m niet. Voor de volgende keer in het bos dan maar.

Het was hier ongeveer dat me opviel dat de lichtkoepel van Amsterdam een flink stuk lager was gaan liggen, en dat er daar iets meer sterren te zien waren. Jammer dat het zuiden toch iets verder achter het huis ligt dan ik in eerste instantie dacht.

En toen…? Ik had nog de hoop dat Zwaan nog wat hoger zou komen te staan zodat ik de Sluiernevel nog een keer kon proberen maar zo’n feest was het niet. Dus dan maar de volgende AF-tip: NGC7789, ook wel Caroline’s Rose genoemd. Deze zit bij Cassiopeia en die is nog best goed te zien vanaf het balkon. Vanaf Beta loopt een lijntje met relatief heldere sterren naar beneden, en op de hoogte van het eind daarvan maar een slag naar rechts zit 7789. In eerste instantie zag ik ‘m niet want erg knallen doet het natuurlijk niet met al die lichtvervuiling. De donkerdere banen waardoor het een roos moet lijken zag ik niet met 50x, dus 110x geprobeerd. Bij 110x was het prachtig maar leek het wel alsof hij veel groter was dan het beeldveld. En dat is niet zo, bleek toen ik eerder vanmiddag Wikipedia erbij pakte. Het cluster is 16′ en het beeldveld van mijn 11mm is 45’. Zou ik in de war zjin met de plössl? Nou ja, deze moet dus ook weer in de herhaling want ik vind het maar een raar verhaal.

Hiermee was ik aan het eind van mijn lijstje gekomen, en was het kwart voor twee. Ik twijfelde nog om ook M52 mee te pakken maar was even naar binnen gelopen en had achteloos het licht aan gedaan >_< Nou ja, het was ook wel mooi geweest. Nu ik dit zo schrijf kan ik het niet uitstaan dat ik bijvoorbeeld de turtle niet heb kunnen vinden en dat ik niet helemaal duidelijk heb hoe NGC789 in mijn ogen zo groot kon lijken en krijg ik echt de neiging om het vanavond opnieuw te proberen.. Maar morgen werken… Grrrr…