Kort maar krachtig: Bambi’s vangen op het balkon

Gisteravond was het weer helder. De maan was alweer redelijk op weg naar eerste kwartier maar ging rond 23:00 al onder, dus zou je er geen last van hebben. Helaas had ik weer standby dienst en kun je die dingen niet blíjven ruilen. Dus de boel maar thuis op het balkon opgezet. Ik wilde weer een time-lapse maken, dit keer van de zonsondergang, en wat objecten die ik vorige keer niet had kunnen meepakken bezoeken, onder andere wat objecten in Hercules, Draco en Cassiopeia. Mac kwam er gezellig bijzitten met een biertje, dus toch nog een beetje een star-party idee.

De timelapse bleek al gauw weer niet helemaal te gaan zoals het moest. Ik had de instellingen op auto staan en net op het moment dat de zon richting de horizon kwam en het er dus een beetje leuk uit ging zien, ging het domme kreng flitsen! FLITSEN! Beetje gegoogled en dat blijkt normaal te zijn en met de volautomatische instelling niet aan te passen te zijn. In eerste instantie nog de instellingen gewijzigd en doorgeschoten maar al gauw bleek dat het ‘m niet meer ging worden, dus maar besloten over te gaan op de maan. Op P (bijna volautomatisch) dus. Camera zo neergezet dat de maan er nog net niet instond maar wel al gauw zou komen (en hopelijk de ondergang in beeld zou komen) en voorbereid op het waarnemen.

Uiteraard eerst Saturnus en de maan maar die stonden allebei al zo laag dat ik door het balkonhek moest kijken. Wel gaaf om een oranje maan te zien door de telescoop. Seeing was hier ook niet zo fantastisch maar dat zal vast ook door de hoogte veroorzaakt zijn.

En toen: Bambi-time!

Mijn -eigenlijk voor vrijdag voorbereide- waarneemlijstje bestond voor een groot deel uit objecten die ik afgelopen maandag al op het balkon had bekeken en ik had geen zin om die opnieuw te herhalen, dus ik heb het gelaten bij wat objecten die ik maandag heb laten zitten en wat eye candy dat ik blind kon vinden.

Ik begon met epsylon lyrae. Die wilde ik even aan Mac laten zien. Daarna de ringnevel. De hemel was nog diepblauw en je zag net aan met het blote oog de hoofdsterren van de Lier. Leek me prima omstandigheden om eens te kijken hoeveel zo’n UHC filter nou scheelt. En dat scheelt 😉 Uiteindelijk met 7,5mm oculair (160x dus) en het UHC filter toch aardig wat detail kunnen ontwaren.

Hierna door naar Hercules, M13 bleek wat lastig te vinden maar was weer een snoepje bij 160x. Het viel me echt alleszins mee hoeveel ik hiervan zag en afzonderlijke sterren van kon zien! Hierna door naar M92, die had ik nog nooit gezien. Ik begrijp niet waarom, want dit is echt een heel leuk object, waarvan het patroon van de buitenste sterren met hoge vergroting net bloemblaadjes zijn. Maar misschien is dat omdat ik ‘geprimed’ ben door Caroline’s Rose. Met de gebarlowde 7.5mm plössl (wat best ging!) was het in ieder geval een beauty!

Ik twijfelde even of ik nu door zou gaan naar Draco of naar Cassiopeia, maar ik koos voor Cassiopeia. Eerst tevergeefs gezocht naar eerder genoemde roos, maar niet gevonden. Jammer de pammer, maar (gelukkig!) niet te lang bij stilgestaan en doorgegaan naar M52. Hier zou vlak naast nog de Bubble Nebula moeten staan, NGC7635, maar die zag ik niet. M52 zelf is een lieftallig clustertje van evenredig verdeelde, ongeveer even heldere sterretjes, ongeveer 1/5 van het beeld in de 11mm. Meer vergroten deed ‘m geen goed, en hoe goed ik ook keek, ik zag geen bubbel. Toen ik naar binnen ging om in Stellarium te spieken, realiseerde ik me dat ik van een notoir SMS’je dat vanzelf altijd weer goed komt, geen OK sms had gekregen, dus dat ik aan het werk moest.

Hiermee was helaas een abrupt einde gekomen aan een eigenlijk best lekker lopende balkon-scène… Want toen ik rond 2 uur klaar was met werken was het al halfbewolkt, en volgens de weersites zou het alleen nog maar erger worden. Dus de boel opgeruimd en redelijk op tijd naar bed.

Vanmorgen heb ik de data van de maan even snel in een filmpje gecombineerd, maar helaas is die automatische setting niet ideaal en zijn er een aantal foto’s tussendoor met net even een andere belichtingstijd, waardoor de uiteindelijke time lapse niet geschikt is voor mensen met epilepsie. Ik moet deze dus nog ‘even’ normaliseren, op één of andere manier. Of misschien maak ik ‘m zwart/wit en dan lijkt het net een heel oud filmpje 🙂