OMG Centauri & Centaurus Aahhhhh

Van 2 tot en met 9 april dit jaar was ik me een groep astro-fanaten op La Palma voor een waarneemvakantie. Ik was daar in 2016 eerder geweest en dat was episch, met name de nacht waarnemen bij de Mercatortelescoop van de KU Leuven, dus toen Tom voorstelde om opnieuw te gaan hoefde ik daar niet heel lang over na te denken! Toen was het herfst, ik wilde nu graag een keer in de lente gaan, dan zie je heel andere objecten en vooral Omega Centauri en Centaurus A stonden hoog op mijn waarneemlijst.

We hebben ditmaal wel een beetje pech gehad met het weer, we moesten veel tussen de wolken door waarnemen (wat lastig zoeken is) en de weer door Tom georganiseerde trip naar de Mercatortelescoop viel zelfs helemaal in het water (en de wind). Voor mijn deepsky waarnemingen verwijs ik daarom gemakshalve maar even naar deepskylog. Ik beperk me hier tot een ‘management summary’ 😉

2 april

De dag van aankomst! Sander en ik waren een dag eerder afgereisd dan onze Belgische reisgenoten. We waren rond 21:30 bij het huis, snel een pizza in de oven en de telescopen in elkaar gezet. Het was wonderwel helder, de lage bewolking was dusdanig laag dat we eroverheen konden kijken. Even na middernacht sloeg de vermoeidheid toe, en omdat het dusdanig bleek mee te vallen qua weer hadden we goede hoop dat het de rest van de week OOK zo zou verlopen dus gingen we “op tijd” slapen.

3 april

Veeeeeeeeel te vroeg wakker… Half 7 ofzo? Het is nog donker… Even buiten kijken: Het is OOK nog helder! Hop, spullen naar beneden naar het waarneemplatform en gaan! Ook wat foto’s gemaakt van de Melkweg:

• 

Ik geniet van wat showpieces terwijl het lichter en lichter wordt en uiteindelijk alleen Jupiter nog maar zichtbaar is.

Uiteindelijk geniet ik van de zonsopkomst onder het genot van een kop koffie, een beetje zoals toen in 2016..

De rest van de dag bestaat uit lanterfanten, nog wat boodschapjes halen in Tijarafe, en rond 15:00 komen de Belgen dan aan. Gezellig, we zijn compleet!

We beginnen ons op te maken voor de komende waarneemnacht. De verwachtingen zijn beter dan van de afgelopen nacht dus dat belooft veel goeds. Helaas blijkt het dit keer tegen te vallen en gaat iedereen maar op tijd naar bed. Tom besluit om de wekker te zetten om 1:00. We verklaren hem allemaal voor gek maar zijn vervolgens allemaal heel blij dat hij ons om 1:30 wakker maakt voor een uurtje tussen de wolken door waarnemen.

Deze nacht maak ik voor het eerst kennis met Omega Centauri, Centaurus A en krijg ik eindelijk de kans om M83 eens GOED waar te nemen. Ahh, dit was waarvoor ik hierheen was gekomen! Helaas begint het al na een uur te regenen, dus alles gauw weer opgeborgen en terug naar bed.

4 april

Overdag een mooie wandeling gemaakt op het vulkanische zuiden van het eiland. Een behoorlijk pittig stukje stijgen en dalen, maar dubbel en dwars de moeite waard…

‘s Avonds kunnen we weer wat waarnemen, helaas wel weer tussen de wolken door. De avond begint nog met een mooie ISS-overgang, en het zodiakaal licht is zelfs storend te noemen!

Leukste waarnemingen van deze nacht zijn de Rosettenevel (die past nooit in beeld in de 16″) en een deel Seagull nevel. Beide objecten die in Nederland ook zichtbaar zouden moeten zijn, maar hier een stuk makkelijker doordat er veel minder lichtvervuiling is.

5 april

Deze dag zouden we dankij Tom en Wim weer een nacht bij de Mercatortelescoop mogen doorbrengen! De weersverwachting was niet heel best: wel helder, maar harde wind. Toch wagen we het erop. We vertrekken op tijd die kant op zodat we nog even bij daglicht een rondje zouden kunnen lopen op de top en de telescopen bekijken. Bij aankomst blijkt het alleszins mee te vallen dus in euforische stemming gaan we eten bij de residencia.

Bij terugkomst zetten we de telescopen klaar, fotograferen we de zonsondergang en strijken neer bij onze telescopen. Waarna we in een enorme ijswolk terechtkomen die pas om 6u ‘s ochtends weer verdwijnt…. Tegen welke tijd de trap naar buiten spekglad is, het waait als een bezetene en er dus domweg niet waargenomen kan worden.

Gelukkig heb ik wel een stevig statief meegenomen, dus kan ik wel wat foto’s maken van de Melkweg, maar uiteindelijk vertrekken we dus om 7u diep teleurgesteld weer naar beneden.

6 april

Gelukkig was er zaterdag. Waarnemen op deze dag begon matig, met veel wolken, en op een gegeven moment lijkt het zelfs helemaal over. Mensen beginnen aan een biertje maar 1 weersite geeft hoop, en inderdaad: even na 2 uur trekt het goed open en kunnen we nog los!

Uiteindelijk kunnen we nog waarnemen tot circa 6 uur, half 7, waarbij ik focus op de ‘zomerobjecten’ en op advies van Tom afsluit met donkere neveljacht in Boogschutter. Heerlijk!

7 april

Overdag ga ik samen met Tom en Ralph naar een vissersdorpje aan de kust. Een heel apart plekje met een middeleeuwse vibe. Het was uitgestorven maar het is wel duidelijk dat er (soms?) mensen wonen.

‘s avonds gaan Tom, Ralph en David naar de Roque, de rest blijft thuis. Wat krijg ik daar een spijt van… Deze nacht helemaal niets kunnen zien.

8 april

Slecht geslapen, maar besluit na lang wikken en wegen alsnog mee te gaan de Roque op vanavond, ook al wordt de volgende dag een heftige (reis)dag. Het plan is om het niet bizar laat te maken, wel jammer want dat betekent dat we de zomermelkweg moeten missen. Maar beter dan niks!

Ik was nog nooit ‘in het wild’ wezen waarnemen op de Roque, en een beetje bang gemaakt voor de trap naar de waarneemplek bij Pico de la Cruz maar die viel me alleszins mee. Het was wel steil en goed zoeken waar je je voeten zet, maar ik had min of meer een afgrond verwacht en dat was er niet.

De maan stoort wel een beetje maar dat mag de pret niet drukken. Wat een prachtige plek: De rotsige omgeving, de ijle lucht, het uitzicht op de telescopen, de totale stilte: Fantastisch.

Hoogtepunten van deze avond zijn een enorm heldere vuurbol die vanuit Boötes lijkt te komen, en bolhap NGC3201, een enorme diffuse verzameling speldenprikjes.

Rond half 2 begint de moeheid het van mijn enthousiasme te winnen en begin ik alvast op te ruimen. We vertrekken rond half 3 terug naar het huisje en komen om 3:50 terug aan, waarna ik meteen mijn bed in duik.

De volgende dag is het alweer tijd om naar huis te gaan. We hangen nog wat rond in Santa Cruz en op het strand maar de dag gaat voor het grootste deel langs me heen. Na een wat irritante reis (met dank aan mijn vliegtuigburen) landen we keurig op tijd en ben ik rond 1:30 weer thuis.

En zo is er dan weer een eind gekomen aan een episch waarneemavontuur, ditmaal met iets minder weer, maar mede doordat we met zo’n groep extreme diehards waren, hebben we er toch uitgehaald wat er in zat.

Wanneer gaan we weer?