Onverwachte prachtnacht

Met zo’n hemel durf je er toch niet op te vertrouwen dat het zin heeft om naar de Afsluitdijk te rijden?

Maar de weersites beloofden allemaal een heldere hemel tussen 0 en 3, dus vol goede moed toch alle andere plannen gewijzigd en samen met Youri naar de Breezanddijk. Aldaar aangekomen was het nog steeds redelijk bewolkt, en dreven er wat boten in het centrale water.  In eerste instantie schrok ik daar nogal van: Ik had wel eens gehoord van een star party die bruut verstoord werd doordat er een boot uitgeladen werd, met groot licht, maar gelukkig viel het hier mee: het gaf juist wel een aardig sfeertje.

Al snel kwamen ook Rem, Jan en Martijn aanrijden. We zochten een mooi beschut plekje op voor het waarnemen, en terwijl de telescopen afkoelden en de wolken nog een beetje meer opkrasten, maakte ik nog wat foto’s van de prachtige schemering.

Terwijl ik daarmee bezig was, viel me op dat Saturnus en Mars alweer behoorlijk snel aan het dalen waren. Aangezien we te maken hadden met westenwind hadden we een plekje gezocht ten oosten van een flinke stapel basaltblokken dus het was nogal een toer om de planeten alsnog in beeld te krijgen. Mars lukte eigenlijk al niet (drad!), maar gelukkig stond Saturnus er wel prachtig bij. De cassinischeiding, wat details op de bol zelf, en een open cluster aan maantjes schitterden me toe.

De eerste blikken door een telescoop na een lange tijd geven net zoveel voldoening als de eerste hap van een stuk taart als je honger hebt, en misschien nog wel meer (ik ben niet zo’n zoetekauw). Dus mijn eerste blik op M27, de halternevel, maakte mijn avond al geslaagd ook al zou ik verder niets meer zien.

Het was natuurlijk net een paar weekjes na de langste dag, dus de zon zou niet verder dan een graad of 15 onder de horizon komen. Dit betekent dat de hemel een beetje blauwig blijft, en het contrast tussen de achtergrond en de nevels niet zo groot wordt. Toch is het niet zo erg als sommige mensen het maken: de zomer is de tijd dat de mooiste objecten te zien zijn en op de Afsluitdijk is het nog steeds donkerder dan tijdens een “donkere” nacht, thuis.

Daar moet je dan alleen wel even op wachten. Hier is een timelapse, genomen tussen 0:15 en 2:23.

Terwijl de camera liep, heb ik, waarneemlijstloos, een beetje lopen freewheelen door de Melkweg. Helaas was ik mijn Red Dot Finder vergeten dus het was soms wat lastig prikken naar de beginsterren van mijn “starhops” (ik heb de atlas ook amper gebruikt). Toch heb ik genoten van de prachtige pluisjes in de zomermelkweg zoals de Wild Duck Cluster, Omega Nebula, Eagle Nebula, M22, M13, Objecten van de Maand de Turtle Nebula en het venster de diepte in M24, en de Sluiernevel. En Oetie zou Oetie niet zijn als ze niet wat off-season objecten zou bezoeken. M51 (een lenteobject) toonde nog aardig wat detail, en NGC7331 (herfst) had dan wel geen kleine pluisjes bij zich, maar stond er ook mooi bij.

Er bleef de hele nacht toch ook wel wat sluierbewolking overwaaien, dus je moest af en toe van hemeldeel wisselen maar ach, als je toch zonder programma komt, dan maakt dat niet zoveel uit. De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten begon de hemel alweer wat lichter te worden. Snel opgeruimd, en de auto stond *net* vol toen ons de lichtende nachtwolken boven de noordelijke basaltblokken opvielen. Yay! Maar ook oh nee, want ik wil liever niet als laatste vertrekken, maar wilde ook niet dat de rest op ons zou moeten wachten.

Toch weer de camera’s uitgegraven en nog even snel wat foto’s gemaakt. Dit zijn twee van de mooiste, de rest kun je vinden op Flickr: