Oetie ging uit astrofotograferen. En wat er gebeurde zal je echt helemaal niet verbazen.

Toegegeven, ik heb mijn nieuwe foto-setup nog niet zo lang en met het weer van de afgelopen maanden ben ik nu pas voor de 4^e of 5^e keer bezig geweest. Ik moest woensdag min of meer vanaf 0 beginnen. Waar moest dit palletje ook alweer, je kent het wel. Enfin, ik zie het allemaal maar als leerschool en met de komende heldere nachten heb ik wel hoop dat er ooit eens een acceptabele foto uit gaat komen, maar dat moment is duidelijk nog niet nu.

Een greep uit de zaken die er afgelopen nacht allemaal verkeerd gingen:

• Ik had de mount buiten laten staan en had gehoopt dat de pooluitlijning en het stermodel dus nog goed zouden zijn maar omdat het ‘parkeren’ de avond ervoor dankizj een kleine obstructie (de pi) was misgegaan kon ik helemaal opnieuw beginnen.
• De raspberry pi updatet de montering met “de juiste” datum en tijd. Namelijk altijd 12 uur ’s middags. Sure… (Dit heb ik intussen verholpen).
• Leermomentje: De kwaliteit van de pooluitlijning hangt sterk af van welke uitlijnsterren je gebruikt, en dit hangt niet samen met de volgorde waarin hij ze aanbiedt, althans als de eerste al achter je huis staat.
• De visuele zoeker vervangen door de guidescope. “Als ik nou alleen maar één schroefje losdraai, dan zou hij op hetzelfde punt moeten komen te staan”. Maar natuurlijk zijn de zoekers niet precies even dik dus moest ik ook nog een ander schroefje draaien. Dus met een nog matige steruitlijning een slecht uitgelijnde zoeker proberen scherp te stellen en die dan weer uitlijnen met de telescoop. Na een uur maar opgegeven en weer de visuele zoeker en het oculair erin. Het goede nieuws: Nu was Sirius zichtbaar dus de 3 star alignment kon in 1x een stuk beter!
• De komeet proberen? Ja, leuk! De coördinaten ingevoerd in de virtuele handpad en nog maar even met het oculair bekeken. Tof, ik zie hem perifeer in beeld staan! Alleen, nu over naar de camera en het focusen lukte niet want er stonden helemaal geen sterren in beeld die helder genoeg waren voor de liveview om mee scherp te stellen. Zuuuuuuuuuuuuucht. Dan maar terug naar de uitlijnster en daar opnieuw scherpstellen. Ondertussen had ik geen zin meer om dan weer terug te gaan naar de komeet met het risico dat die weer niet precies in beeld stond en ik weer naar het oculair moet wisselen, dus naar M82. Daar stond precies 1 ster aan de rand van het beeldveld waarop ik de scherpstelling kon finetunen…
• Dus, na het object middenin beeld gezet te hebben naar binnen, waar ik met VNC de boel in de gaten kon houden. Alleen moet je dat dan dus wel doen en niet in slaap vallen om er na bijna een uur achter te komen dat hij na 23 frames op 1 of andere manier gestopt was?
• Gelukkig hoefde er niet veel meer te gebeuren dan opnieuw op “DO IT NOW” te klikken en daar ging hij weer, en daar viel oetie weer in slaap.
• Even na twaalven weer wakker en gelukkig had hij het nu gedaan. Tijd om flats te maken en te gaan slapen. Tijdens het maken van de flats viel me op dat de camera een kwart cm uit de focuser was gezakt. !)(*&$*^!)$% wanneer is dat nou weer gebeurd en hoeveel van mijn data kan ik weggooien? De reden voor dit euvel is dat de focuserschroef iets verder naar buiten zit dan bij de gemiddelde andere telescoop en dus precies op het randje van het veiligheidsricheltje van de extension tube. Niks veiligheid dus, eerder bloedlink. Vandaag maar even een randje ducttape plaatsen, hopen dat dat werkt…

Het goede nieuws: Er is nog niks stuk.

En het resultaat… Ik zie vanalles dat er mis mee is verbeterd kan worden maar voor vanavond ga ik eerst ff mijn dobson afstoffen want een hele avond onder de sterren zonder met de sterren zelf bezig te zijn (maar met spullen) viel toch een beetje tegen.