Mercuriusovergang bij API

Op 9 mei schoof Mercurius tussen de aarde en de zon door: Een mercuriusovergang. Ik had op mijn werk een kijkmiddag georganiseerd. Aan het begin van de middag de medewerkers van het instituut, en vanaf 16u het algemene publiek. Ik had nog de vraag gekregen “Wat doen jullie dan tussen 2 en 4? ” en had me afgevraagd of ik dan nog meer moest doen maar ben blij dat ik dat niet heb gedaan want ik ben om kwart voor 12 op mijn werk aangekomen, ben toen (af en toe letterlijk) begonnen met rennen, en daar pas mee opgehouden rond een uurtje of 9.

We waren de telescopen nog aan het opzetten en toen kwamen er mensen van Folia, het blad van de UvA en de HvA, om opnamen te maken. Stond ik daar nog te klooien met een stom statief dat niet wilde doen wat ik wilde, grrrrr, en bleken de zonnefilters die we hadden opeens toch niet te bestaan. Argh! Gelukkig hadden we setjes voor projectie en oh daar was de filmploeg van De Kennis van Nu al. In de tussentijd paniek omdat de Lunt in de zonnekoepel geen beeld gaf. Maar uiteindelijk kwam alles goed, en had de Folia en de crew van de NTR mooi beeldmateriaal, werkte de stream en konden de API’s kijken naar mercurius. En selfies maken. Heel veel selfies maken. Wetenschappers… Het zijn net mensen

Toen we uiteindelijk het dak leeg hadden had ik even de tijd om de bibliotheekmedewerker te bedanken voor het feit dat onze stream op een metersgrote tv-muur getoond werd, en vervolgens om de vrijwilligers op te trommelen om de telescopen naar beneden te zeulen. Gelukkig waren er wat extra sterke binken bereid om te helpen met tillen. Alles stond om half 4 beneden op het gras en toen waren er al meteen geinteresseerden. Ondertussen hadden we natuurlijk wel al iets van ervaring opgedaan met de telescopen dus ging het nu wat sneller. In de tussentijd was op het andere grasveld een lustrumfeest bezig met veel bier, en op de andere kant van ‘ons’ grasveld een groepje mensen aan het voetballen. *slik*

Het was in het begin erg druk, ook met studenten en medewerkers, maar het allerleukste waren toch wel de mensen die er wel speciaal voor kwamen. Zoals een papa met twee meisjes, waarvan de 1 stond te stuiteren als een gek en struikelde over haar woorden van enthousiasme. Alsof ik in een 10-jarige spiegel keek. Ze was boos op haar papa omdat ze Saturnus niet had gezien, hihihi… Verder een aantal mensen die een paar keer terugkwamen en bleven kijken. Wat ik ook heel cool vond was een voor de zon langs vliegend vliegtuig, waarop iedereen die naar de geprojecteerde zonsbeelden aan het kijken was WOW riep!

Verder hadden we mazzel met de stand van de zon want die konden we toch nog tot het einde (!) volgen (jawel, in Amsterdam!) tussen twee flatgebouwen door. Wel keken we op een gegeven moment tussen de bomen door: Mercurius in H-alfa, tussen de boomblaadjes. De ohhhh’s en aaahhh’s van de overgebleven bezoekers waren ook niet van de lucht. En wat ik nog het allergaafste vond was dat we aan het eind van de transit toch een aantal keer de telescoop hebben verplaatst om de laatste sprankjes zon op te vangen, en dat dat toch nog best wel goed lukte. Een foto die ik daarvan genomen heb: