Waarneemsels 7 januari 2018
Ohhh jongens en meisjes, wat was dat een hallucinante avond en wat had ik hiernaar gesnakt zeg! Eindelijk weer eens goed waarnemen onder een donkere hemel.
Ik had Martijn nog gek genoemd dat hij om 18:30 aanwezig wilde zijn in het bos maar uiteindelijk zat ik zelf ook om 16:45 aan mijn avondeten om maar zo snel mogelijk die kant op te kunnen gaan. Want het zou kraakhelder zijn, en natuurlijk goed op tijd donker! Zin in! Enfin, uiteindelijk reed ik rond 18:30 het parkeerterreintje op, waar Martijn, Michel en Nathan al aanwezig waren.
De transparantie was eindelijk weer eens goed te noemen en de Melkweg sprankelde je tegemoet. Alleen al zo met het blote oog naar boven kijken was al een waar genoegen. Als je van zo’n beeld niet een enorm gevoel van ontzag voor het heelal krijgt, dan… dan…dan weet ik het ook niet meer.
Enfin, ik rukte me los uit mijn mijmeringen en zette de 40cm Sumerian in elkaar, met even wat hulp van Gixer om de vangspiegelkooi op zijn plek te houden. We stonden best wel dichtbij de bomenrij dus we konden niet heel laag in het zuiden kijken maar gelukkig stond Stier hoog genoeg om daarin op zoek te gaan naar komeet C/2016 R2 Pan-STARRS. Dit object heeft op diepe detailfoto’s een magnifieke staart maar volgens de apps zou hij magnitude 13.nogwat zijn dus onhaalbaar, dacht ik… Tot iemand op twitter me erop wees dat deze toch wel richting de 10 ging.
Challenge accepted! En warempel: Vrij snel gevonden! Een klein, diffuus bolletje, op de grens tussen direct en perifeer zicht. Gespot met de 17.3 delos, met 11mm ES ietsjes beter te zien. Maar man oh man wat is die seeing prut. Ik check voor de zekerheid nog maar eens mijn collimatie en nee, dat is het echt niet.
Ik twijfel even of ik zal starten met fotograferen. Ik had mijn Star Adventurer ook meegenomen maar eigenlijk wil ik gewoon lekker kijken! Wik ende weeg, en uiteindelijk richt ik mijn 135mm F/2.0 lens toch maar even op de Hyaden. Maar zoals ik zeg: ik heb eigenlijk geen zin in gedoe dus ik houd het bij een paar enkele shots.
Hier is er 1 van:
Enfin, waarnemen dus! Ik blijk wel een kleine uitdaging te hebben want eigenlijk alles op mijn waarneemlijst staat nog te laag. Oeps. Nou ja, M1 dan maar, als we toch in Stier bezig zijn. Deze heb ik al een tijd niet bekeken, en natuurlijk nog helemaal niet gezien met de 16”. Met 11mm oculair en OII filter zit er duidelijk een soort van < vorm in verborgen, en hij geeft de indruk ronder te zijn dan ik me herinner, maar ik denk dat dat komt omdat het oostelijke deel minder helder is.
Hmm. Wat nu. Ik had wat objecten in Eridanus en in Lynx op de lijst… Eridanus zit achter de bomen en op dit tijdstip (uur of 8) in Lynx waarnemen gaat geheid op strafpunten uitlopen. Ah, die andere komeet dan! C/2017 T1, Heinze. Staat momenteel vlakbij omega Cas en volgens een optimistisch bericht op de website van Sky & Telescope mogeijk een bino-object. Al gauw blijkt dat wel een beetje overdreven maar met 40cm is hij wel goed direct te zien. Ook een beste bol.
Dit is dan toch wel weer leuk om even op de foto te zetten. Ik probeer het gewoon ff. Uiteindelijk een animatie van gemaakt, omdat hij zo snel gaat. Maar hij is te groot voor deze site. Dus dat is jammer. Zie Twitter:
Animatie van de beweging van #komeet C/2017 T1 #Heinze ten opzichte van de sterren. #c2017t1 pic.twitter.com/Pqg0laUrNw
— Esther Hanko (@EstherHanko) January 8, 2018
Ik zie dat het stukje waar NGC1535 in staat nu tussen de bomen door zichtbaar is dus ik richt de telescoop daarop, maar zo laag en met deze slechte seeing… Laat maar. Het is geen avond voor PN’s.
Ik maak nog wat foto’s van de Melkweg, die heb ik al geplaatst. En nu staat de orionnevel op acceptabele hoogte om die te bekijken. En man man, wat een weelde. Zulke prachtige fijne structuren, en nu ik weet waar ik op moet letten valt ook heel duidelijk op hoe het ‘hart’ blauw is en de armen paarsig. Van het trapezium blijk je de E-ster te kunnen zien. Nou ja. Leuk. Ik vergaap me eerlijk gezegd toch liever aan de ongekend gedetailleerde nevelstructuren in en om het helderste stuk nevel, en OH MY GOD M43 is ZO MOOI. Ook daarin zo veel detail, het was me nooit opgevallen dat hij een soort van druppelvorm heeft, als het yin- of yang gedeelte van dat symbool.
De vlamnevel gaat ook voor de bijl; easy peasy. Bij Martijn zie ik de paardekop en ik besluit die met UHC te doen. Met heel, heel veel moeite kan ik de juiste plek aanwijzen, maar ik weetniet of ik nog anderen heb overtuigd 😉
Goed, ondertussen kan ik het wel aan mezelf verkopen om in Lynx te gaan waarnemen. Daar had ik wat ARP objecten op de lijst staan. Om te beginnen met de berenpoot, die al snel in beeld floept. Een heerlijk object waar ik inderdaad wel wat structuurtjes in meen te kunnen zien. Flink vergroten lijkt (ondanks de seeing) wel te helpen maar helaas wil mijn volgplatform niet echt, dus rustig waarnemen zit er niet in. Maar geen straf om deze opnieuw te gaan bekijken.
Oh ik zie nu in mijn aantekeningen een soort van ruwe schets waaruit in ieder geval wel blijkt dat ik een ‘arp feature’ gezien heb (het helderste knotje).
De andere Lynx ARP die in de PSA staat is NGC 2782. Een kleine, bijna-stellaire kern wordt omgeven door wat ik niet anders kan omschrijven dan een rommelige halo J ik vind de kern ook puntig maar heb dan weer niet opgeschreven HOE DAN en waar dan enzo. De kou begon ook toe te slaan, echt lekker schrijven was het niet meer. En dan is het opeens alweer laat, en komt de maan tussen de bomen door op! Snel probeer ik daar ook nog foto’s van te maken maar het lukt niet zo. Anderen beginnen al op te ruimen en ik wil niet, ik wil nog meer kijken maar met al dat licht en zo laat en zo koud… Misschien toch beter om ook maar mijn liefje en mijn bedje te gaan opzoeken.
Ergens tussen al dit gepruts hierboven hebben we trouwens nog met een groepje M108 en M97 bekeken, en waren we nog even enthousiast over hoe helder de ster in/op M108 is. Zouden we dan een supernova ontdekt hebben? Vandaag maar even gecheckt en het antwoord zal je verbazen.
Nee.
