29 april Dijkgatsbos
Hoewel ik er eigenlijk niet op had gerekend, zijn we gewoon op koninginnenag naar het Dijkgatsbos geweest! In eerste instantie wilde ik niet omdat ik Mac had beloofd te gaan partyrocken die avond en ik dacht dat het niet te combineren viel, maar toen werd er een topicje geopend over waarnemen op de Knardijk en toen ging het natuurlijk wel jeuken 🙂 Uiteindelijk ging het feest op de Knardijk niet door, maar had ik ondertussen al de hele middag weggecollimeerd (wat een *!(R)@%*#-klus is dat toch) en enorme zin in een donkere nacht, dus we hebben gewoon de auto ingeladen en zijn samen naar het bos gereden.
Aldaar aangekomen, stond er een witte cabrio met een stel jonge mannen eromheen dus ik moest al even slikken, maar gelukkig schrokken die zo van *onze* komst, dat zij gauw vertrokken. Hah, mooi 🙂 We waren een tiiiiiiiiiikkie vroeg, om 9u al, maar goed, ik wilde ook nog even de collimatie checken (je weet niet wat drie kwartier rijden ermee doet!) en dan kon de spiegel tenminste goed afkoelen. Collimatie leek nog goed, althans: de centrumstippen stonden nog op dezelfde plek, in het midden van het kruis. Ik twijfel alleen aan mijn vangspiegelplaatsing. Maar goed, daar kon ik toch niet zoveel meer aan doen dus de boel maar neergezet.
En toen was het wachten op de duisternis. Jupiter was al te zien maar de seeing was zo uiterst belabberd dat het geen plezier was om daarnaar te kijken. Hij danste als een prima ballerina door het beeld dus dat maar gauw opgegeven. Dan maar een fotosessie gedaan, ik wilde altijd nog een foto van mij aan het oculair.
Et voilá!
In de verte dook er een hertje op uit de bosjes en begon in het gras rond te snuffelen. Op één of andere manier werkt mijn verrekijker hiervoor echt prima (sterren zien er niet uit in dat duffe ding!) en hebben we dus zelfs nog een bambi gespot 😀 Grappig, want de astroforum lijst van beginnersobjecten heet ook onofficieel de BAMBI-lijst (Bright And Moderate Beginners Index).
Afijn, Bambi verdween en ondertussen waren al wat sterren aan het opdoemen. In eerste instantie vielen Rigel, Procycon en Capella op, en later verschenen ook Castor en Pollux, en toen was het einde natuurlijk zoek! Ik besloot om op Procycon mijn collimatie even te controleren en helaas zag ik hier als ik ‘m scherp had, met sterke vergroting, nog wat haartjes vanaf komen. Maar ja, het was eigenlijk al wat te donker om te gaan klieren met gekleurde papiertjes en als ik nu weer zou gaan emmeren zou ik misschien de hele boel verpesten. Dus besloten om het er maar mee te doen.
Hierna Castor nog gescheiden, dat ging toch wel aardig met mijn 7,5mm oculair. Het begon ondertussen steeds donkerder te worden, we hadden nog een discussie over of Leo nou echt Leo was. Mac dacht dat het Virgo was. Sure, liefje 😉 Ik wilde eigenlijk in Hydra wat dingen gaan opzoeken maar eigenlijk was het zicht op het zuiden niet zo goed, en werd het daar ook niet zo heeeeeeeeeeel donker… Kon noch Hydra, noch Corvus, noch Crater vinden. Toch jammer. Het viel me op dat ik al vrij vroeg net zoveel sterren van de kleine beer kon onderscheiden als normaliter op het balkon. En op het balkon moet ik het er maar mee doen terwijl ik met nog half een lichtblauwe lucht hier in het bos er niet aan dacht om al te beginnen.
Dus nog wat sterrenbeeldjes gespot, maar eigenlijk niets nieuws, en toen eens op zoek gegaan naar mijn eerste deep sky object voor de avond. Aan M63 de eer. Ik vond ‘m echt supersnel, dankzij een drietal vrij heldere sterren die ernaast staan, maar hij viel me eigenlijk wat tegen. Misschien omdat het toch nog niet echterdie-echt donker was? Ik zag wel een helderdere kern, maar niet veel meer dan dat. Kan ook zijn dat ik gewoon weer teveel plaatjes gezien heb XD
Ter vergelijking nog maar even naar M51. Die is altijd goed 🙂 Ik kon bij M51 dit keer toch een beetje structuur in de spiraalarmen ontwaren! Dat was toch wel een leuke verrassing.
Hierna door op zoek naar de hockeystick en walvisgalaxies! Veel foto’s van gezien op het forum de laatste weken en staan er goed hoog bij, daarnaast had ik dus Coma ‘ontdekt’… Alleeennn… Kon ik eigenlijk niet zo goed herkennen hòe die kam nou eigenlijk gekanteld stond. Het haar was wel te zien, maar ik had weer last (arme ikke) van wat me vaker plaagt in het bos: Dat ik zo veel sterren zie, dat ik de hoodfsterren van sommige sterrenbeelden gewoon niet meer kan onderscheiden. Dus een beetje op de gok en een beetje met gevoel heen en weer gestakkerd tussen Coma en Canes, maar het mocht niet baten. Wat nog wel een welkome verrassing was, was dat opeens het haar van Berenice door mijn zoeker vloog. Whaa, dat was gaaf! Maar goed, helaas ‘mijn’ stelsels dus niet gevonden.
Daarna door naar Leo, om M95/M96 in de revance te doen. Bleek ook nog M105 bij te staan dus leek me wel een leuk triootje. Na een paar pogingen had ik opeens twee stelsels in het oculair. Maar waar was die derde dan? Zoek,zoek,zoek… U raadt het al: Dit was M105. Dat zijn namelijk stiekum twee stelseltjes. Gelukkig maar dat ik mijn lijstje van Messiers met een plaatje erbij, mee had want anders had ik het nooit geweten *insert dramatisch gebaar hier*.
Ik had me gewoon totaal verkeken op het beeldveld waarin ik zat te kijken en had verwacht ze (net zoals het Leo Triplet) allemaal in 1 beeld te kunnen vangen. Maar deze leeuwtjes lieten zich niet zo makkelijk temmen. Aan de andere kant: Ik was hier een heeeeeel stuk sneller dan het Leo Triplet. Anyhoe, even nadenken over links en rechts enzo en toen had ik toch ook M96 en M95 gevonden. Volgens mij vond ik ze uiteindelijk niet echt interessant en die spiraal/balkstructuur waarover ik had gelezen van M95, waarvoor ik ‘m eigenlijk had gezocht, zag ik er helemaal niet in. Met een wat sterkere vergroting was het wel wat interessanter maar ik vrees dat ik mede dankzij het feestje erna niet meer heel veel details herinner. Alcohol is bad, hmkay?
Nou, dan voor de eye candy maar even langs M13. Hop,hop en daarwastie. Whaaa, deze was vooral met het 7,5mm oculair *bijna* zo mooi als op de plaatjes. Wat gaaf zeg!
Hierna nog even geprobeerd toch die stomme hockeystick te vinden in het haar van Berenice. Maar ook hier faalde ik weer jammerlijk. Stomme trut, die Berenice.
Even gauw langs Saturnus, maar ondertussen begon de tijd wel een beetje te dringen, want we moesten wel rond kwart voor één weer vertrekken als we nog de kroeg in wilden kunnen. Dus nog even M57 in Lyra opgezocht. Met de 10mm was deze het mooiste, met 7,5 keek je er bijna doorheen. In mijn herinnering was deze meer donut-achtig maar waarschijnlijk zijn dat wéér die mooie creaties van de astrofotografen die me parten spelen.
Ik wilde hierna nog even proberen M63 te herhalen, want nou was het toch echt donker, maar die zat zo’n beetje precies op de Zenit en mijn nek was al niet blij dus dat heb ik gauw opgegeven. Hoera voor de hoekzoeker die ik pas besteld heb. Wat ga ik daar blij mee zijn 😀
Nou ja, maar goed ook want echt tijd om er goed naar te kijken had ik toch niet meer. Alles ingeladen en vort, naar huus, om een gedeelte mijn herinneringen aan deze mooie avond helaas meteen weer weg te spoelen.
