Workout met verschillende halters in het Dijkgatsbos

Op dinsdag 15 september mocht het er dan eindelijk weer eens van komen: Waarnemen in het Dijkgatsbos! De condities waren suboptimaal en dat wisten we van tevoren, maar zowel Rem als ik hadden geen zin om nog langer te wachten op wel optimale hemel (en dat je dan net niet kan bijvoorbeeld…).

Brullende beestjes en autootjes

Bij aankomst op de parkeerplaats rond 21:00 stond er nog een andere auto geparkeerd en reed er net één weg. Hopelijk zou die achterblijver ook snel weggaan (spoiler: nee dus). Vergeleken met de mistflarden die ik onderweg was tegengekomen leek het toch aardig mee te vallen qua neveligheid dus vol goede moed begonnen we met opstellen. Tijdens het opzetten van de telescopen hoorden we nog allerlei geritsel in het gras en later gebrul in het bos. Zo weet je weer dat je in de natuur bent he 🙂

We hadden allebei collimatiegeluk: bij mij was er zelfs helemaal geen bijstelling van de hoofdspiegel nodig (bedankt Marco en Harro ;)). Dus snel nog even Jupiter en Saturnus waarnemen! Poeh wat is dat laag, dat merk je helemaal met een dobson… Op dat moment kwam er nog wat meer volk het parkeerterrein op (lopend!) en begon er een slip-showtje met luid gejoel en erg veel licht. Nou ja, we hadden toch nog geen nachtzicht zullen we maar zeggen, maar irritant was het wel. Maar goed, aan alles komt een eind en blijkbaar ook aan de lol van autootjerijden dus na een tijdje vertrok men weer. Eindelijk rust in de tent!

Halters: M27

Mijn plan was om deze avond een rondje halters te schetsen: M27, M76 en daarna Humason 1-2, die ik ooit van iemand anders zijn waarneemlijst heb gegapt (geen idee meer wie!) maar nog nooit gezien had. Ik begon met de eye candy: M27. Ik had nog helemaal geen rust in mijn lijf en staand schetsen is een crime dus ik heb niet zoveel omgevingssterren getekend. De vergroting was 182x en ik heb geen filter gebruikt.

Het viel op dat de zuidkant veel vlakker was dan de noordkant en de noordwestpunt liep uit. De “hap uit de appel” was aan de oostzijde redelijk symmetrisch maar aan de westelijke kant een beetje scheef. Ik herkende maar 2 sterren op het oppervlak van de nevel terwijl ik weet dat er meer zichtbaar zouden moeten zijn.

Halters: M76

Vervolgens door naar M76 dus. Het verraste me hoe veel ik hem wilde vergroten eigenlijk. Uiteindelijk was ik pas tevreden met het beeld op 427x. Hier kon ik wel lekker zittend tekenen en dat scheelt toch alweer een slok op een borrel. Het noordelijke uiteinde was zwakker dan de zuidkant en waaierde een beetje uit richting het westen.

Ergens tussendoor had ik ook nog struggles met gecorrodeerde batterijen van de vangspiegelverwarming maar dat probleem was redelijk snel verholpen door de batterijen van de meegenomen wildcamera op te offeren (wel jammer natuurlijk want dus geen beelden daarvan).

Halters: Humason 1-2

Goed, Hu1-2 dus. Toevallig had Rem die ook op de lijst gezet, en hij had het object juist al in beeld. Alleen twijfelde hij nog. Mooi, dan had ik alvast een idee van wat ik moest verwachten. (Met 300x was het niet meer dan een wazig sterretje). Starhoppen met skysafari vind ik nog steeds geen feest en al helemaal als je met je toch al brakke hoofd vertalingen moet gaan maken van de kaart naar het oculair. Daar was een optie voor dacht ik maar ik had geen geduld om die op te zoeken (wat uiteindelijk vast tijd had bespaard maar ja). Enfin, uiteindelijk is het toch gelukt en kwam nog een leuk sterstraatje tegen ook! Met 608x werd het wel eens wat hoewel het lastig turen was zo donker en zo snel als het object dan alsnog uit beeld loopt.

En toen ging het heel snel

Daarna was het tijd voor even kalm aan: Ik heb even op een dekentje gelegen de Melkweg op me in te nemen en toen bleek nog maar weer een keer dat de omstandigheden maar matig waren. Je kon net-aan le Gentil 3 zien en de lichtkoepels kwamen wel heel hoog. Nou ja, ik vermaakte me wel. Gezellig met een andere waarnemer op een toch veel donkerdere plaats dan thuis met min of meer rondom zicht en het grootste deel van de avond zelfs zonder jas.

We keken allebei reikhalzend uit naar Mars maar die zat nog achter bomen en na een paar lekkere herfstbolhoopjes sloeg bij mij de moeheid toe en besloot ik om 0:15 toch maar te gaan opruimen. Hopelijk later deze maand nog een keer kans met iets transparantere hemel.