Oohs en Aahs

Dat was een wel heel aparte star party! Geen klein groepje pluisjesjagers die verwoed door hun telescopen aan het kijken waren, maar een grote groep nerds (m/v) op tuinstoelen of stretchers met hier en daar een telescoop of camera, de blik omhoog en af en toe een enthousiaste kreet: Oh! Wow! Ja! Daar ging er weer een!

Want wat was er aan de hand? Het was helder, en de nacht van het hoogtepunt van de Perseiden. Wie niet onder een steen geleefd heeft deze week weet er alles van, ondertussen. (Voor de zekerheid is hier een linkje: Klik)

Het was de meest ontspannen star party waar ik ooit ben geweest. Ik had altijd al eens de tijd willen nemen om gewoon een nacht van het zwerk te genieten zonder gedoe of lijstjes of whatever, en zo’n meteorenregen is daar natuurlijk *de* tijd voor. Het allerleukste van zo’n nacht is dat je de ervaring deelt met anderen: “Heb je die gezien? Wat een grote he?” en “Argh! Ik zat net naar de grond te kijken!”.

Ik had ook mijn camera + Star Adventurer mee, in de hoop dat ik nog een perseide op de gevoelige plaat kon vastleggen, maar dat is een beetje tegengevallen. Ik heb er 7 vastgelegd maar allemaal net niet mooi en daarnaast heb ik er teveel tijd aan besteed (die ik ook had kunnen besteden aan naar boven kijken). Enfin, uiteindelijk heb ik wel een leuke foto van een stuk Melkweg dat iets minder vaak gefotografeerd wordt, en ik vind de compositie ook wel spannend geworden. Voor meer perseiden had ik de camera wat verder van het radiant moeten richten, denk ik.

Ook heb ik met de andere camera wat sfeerfoto’tjes gemaakt.

De mooiste meteoor die ik zag was een superheldere in de buurt van Auriga, die had ook een lang nalichtend spoor. Verder heb ik tig anderen gezien (tel kwijtgeraakt) en dus een heerlijke nacht gehad onder de sterren, in goed gezelschap. De tijd vloog en voordat we het wisten begon het alweer licht te worden in het oosten. Op en top genieten! De eerstvolgende echt goede meteorenregen is de Geminiden in 2017, ik heb het alvast in mijn agenda gezet!