
Heel eventjes dacht ik dat ik een astrodip had
Maar het valt wel mee š Zondagavond met zijn viertjes (Janbstar, astro to, Youri en ik) in het Dijkgatsbos geweest. Het was nog even aankijken hoe laat het helder zou worden en onderweg was het dan ook nog bewolkt. Raar is dat. Het was een tijd geleden dat we voor het laatst in het Dijkgatsbos waren, en ik keek er dan ook ontzettend naar uit om daar weer eens naartoe te gaan. Ik vind het toch een veel fijnere plek dan de Afsluitdijk. Minder direct licht dat in je gezicht staat te schijnen en door de bomen en de natuur om je heen ook een wat (letterlijk en figuurlijk) warmere plek.
Soms als ik niet lekker in mijn vel zit dan stel ik me voor dat ik op weg ben naar deze plek: de door koplampen verlichte bomen aan de rand van de weg die langszoeven, met de helderste sterren van de sterrenbeelden du saison door de voorruitā¦ Dan gaat het vaak snel weer wat beter. Omdat we toch goed op tijd waren leek het me leuk om dit ook op de foto te zetten. Dus de auto aan de kant gezet en wat geĆ«xperimenteerd.
Terwijl we daar aan de rand van de weg stonden reden er twee autoās langs, richting het bos. Youri en ik zeiden nog tegen elkaar: Dat zullen Jan en Marco wel zijn. En inderdaad: Bij aankomst in het bos zei Jan al dat hij dacht ons gezien te hebben.
We stelden de telescopen op terwijl de laatste wolkenflarden wegtrokken en kletsten wat bij. Het was weer veel te lang geleden. Ik had dit keer de 12ā LightBridge mee en mijn camera op statief voor wat sfeerfotoās, meer niet. Alles in elkaar gezet, gecollimeerd en eerst maar eens die sfeershots. Jammer genoeg veel vliegtuigen die de fotoās toch wat minder rustgevend maken maar later op de avond heb ik nog wat betere fotoās kunnen maken.
Na het fotograferen was het eindelijk tijd om weer eens hardcore op pluisjesjacht te gaan! Als allereerst maar eens M33 bekeken. Terwijl mijn ogen nog amper aan het donker gewend waren liet dit prachtobject al zoveel detail zien! Ik zag er allerlei structuur in, maar vond het lastig om te bepalen hoe welke spiraalarm welke kant op ging. Youri was ook onder de indruk, enigszins tegen mijn verwachting in.
Hierna M31 even met zijn vriendjes. Leuk om even in beeld te zetten maar vergeleken bij die prachtige M33 vond ik het wat tegenvallen. Oh ja, ik wilde het object van de maand weer eens bekijken en natuurlijk schetsen! Snel gevonden via de nek van het zeemonster. Grappige tweetrapsraket van een heel heldere kern, met een halo die nog een halo heeft. Ik heb er een schetsje van gemaakt:

NGC157 wilde ik ook zien, volgens mijn waarneemlijst zwak maar met een aparte vorm. Ik heb er met 136x lang naar getuurd om de concrete vorm eruit te halen, en nam wel wat vlokkerigheid waar, maar na een check in het boek van Oā Meara concludeerde ik dat ik het ARP kenmerk (een soort van verloren spiraalarm) er toch niet uitgehaald had. Wel een leuk object trouwens, met een koddig voorgrondsterretje.
Ondertussen was Jan aan het kijken naar NGC925 en ik mocht even meekijken. Superleuk ding! Ik bekeek hem daarna zelf met de LightBridge en kwam erachter dat ik toch wel een oculair tussen de 24mm en 11mm moet hebben. 50x is te weinig en 136x is teveel. Ik leende even een 17mm hyperion van Jan en daarmee was het object toch het beste te zien. Damn, nu moet ik weer gaan shoppen š® in ieder geval: NGC925 is een soort van mini-M33, een erg leuk vlokkerig stelseltje.
We drinken nog wat koffie en ik doe een NELM meting. In Pegasus vind ik 8 a 9 sterren en in Cepheus 12/13. Hierna aap ik weer Jan na, en richt de telescoop richting Voerman, voor IC410. Dit was wel het hoogtepunt van de avond! Een onregelmatig, wijds open cluster met fijne structuren van neveligheid erin. IC405 doet het niet.
Uit het verslag van Tom Reflector had ik NGC1746 met zijn vriendjes gepikt. Leuk leuk, een open cluster met een gat waardoorheen je nog een andere ziet. Die andere zit er links van? Ik weet het niet zeker. Wel grappig. Van Rem had ik NGC1931 geleend, wat een helder object! Ik las in Jan zijn verslag dat hij het wat op een stelsel vond lijken, die indruk deelde ik.
Vorig jaar rond deze tijd was de apenkopnevel het object van de maand. Toen heb ik hem niet opgezocht, ongelofelijk zonde want het is een prachtig object, bijna beeldvullend met 50x en UHC. Wel minder mooi en structuurrijk dan IC410, maar ik ga hem zeker vaker bezoeken.
Eindelijk is de Orionnevel achter de bomen vandaan! Wat dat betreft stond ik op de beste plek, dus ook die even in beeld gezet. En zoals ook op La Palma zit hier kleur in! Duidelijk blauwgrijze armen en een wat meer paarse gloed in het minder felle deel. Achter me hoor ik verwoede pogingen om alle sterren van het trapezium te zien, en nog andere dubbelsterren, maar daar vind ik niks aan dus ik neem nog wat fotoās van de Melkweg.
Ondertussen hoor ik Jan beginnen over de paardekopnevel. Nou die lukte op LP ook niet dus waarschijnlijk nu ook niet, protesteer ik nog. Maar ja, het is wel erg transparant vanavond, en dat was het die avond niet. Dus ook ik heb toch maar een poging gedaan. In ieder geval duidelijk te zien waren NGC 2023 en NGC2024, en de IC424 waar de paardekop in zat zag ik ook als ik de telescoopbuis bewoog. Na lang turen dacht ik B33 toch ook te zien maar oetie is oetie niet als ze niet flink aan zichzelf twijfelt natuurlijk.
Ik heb er een ruw schetsje van gemaakt om thuis nog te checken maar durf nog steeds niet met zekerheid te zeggen dat het hem was. Het leek alsof er een donkere vlek zat die geflankeerd werd door een boogje van drie heel zwakke sterren maar op veel schetsen die ik via google image search zoek zie ik die drie sterretjes in veel schetsen helemaal niet staan. Enfin, we hebben nog een lange winter te gaan š

Hierna was het tijd om op te ruimen, Marco was al weg want die moest natuurlijk helemaal bizar vroeg op (bikkel!). Ondertussen was het ook alweer wat later dan ik had beloofd naar huis te komen dus snel naar huis gereden. Ik was uiteindelijk om half 2 thuis. Later dan ik had gepland maar met een uurtje langer in bed de volgende ochtend heb ik toch best een uit te houden maandag gehad.
Dinsdag 29-11
Na een zeer brakke maandag lukte het slapen maandag op dinsdag uitzonderlijk goed en was ik dinsdag energiek genoeg om nog een keer van een heldere nacht te genieten. Ik was op tijd thuis dus kon ook vroeg richting het bos, om dan weer op tijd naar huis te gaan. Het blijft een doordeweekse dag. (ik word nog eens verstandig)
Dus in de na-spits richting Dijkgatsbos, een vreemde gewaarwording om zoveel verkeer tegen te komen in Wieringerwerf, zelfs de winkels zijn nog open! Uiteindelijk kwam ik aan om kwart over 7 ofzo, en Henk was er al. Ik vond de hemelachtergrond wat lichter dan zondag, maar dat kan ook tussen mijn oren gezeten hebben. Terwijl ik de dobson aan het opstellen was, kwam Marco ook aan. Gezellig, toch met zijn drietjes! Het eerste object dat ik opzocht was M13 maar oh oh oh wat viel dat tegen! Niet scherp te krijgen! Toch de spiegel nog maar even laten afkoelen, en wat fotoātjes schieten van de omgeving.
Na wat geexperimenteer ga ik op zoek naar NGC7640, een stelsel in Pegasus. Het was nogal een gedoe om deze te zoeken want mijn zoeker zit niet goed vast en krijg ik niet helemaal 100% uitgelijnd. Dus ook al zit je in de zoeker precies op de goede plek, moet je dan alsnog moeilijk doen om het object goed in beeld te krijgen. Maar uiteindelijk had ik hem: een langwerpige galaxy waar ik niet heel veel detail uit wist te krijgen. Ook nu was 136x vergroten eigenlijk een tikkie te veel. Gatver. Tijd voor koffie en opnieuw collimeren.
Hierna richt ik de LightBridge nog een keer op het stelsel, maar het beeld is niet echt zichtbaar scherper. Zou de seeing dan zo brak zijn? Ik begin er een beetje de pee in te krijgen. Ik had ook de waarneemlijst van vorige keer mee en daarin is het nogal zoeken naar objecten die ik niet al gezien had. NGC520 dan maar proberen. Hee, die zie ik! En ik zie ook iets aparts uitsteken aan de oostkantā¦ Interessant, maar het lijkt me zoān onwaarschijnlijke vorm! Een beetje komeetachtig maar dan met 2 staarten. Ik maak een schetsje om thuis te vergelijken. Ondertussen ben ik wel weer helemaal blij en enthousiast.

Thuis aangekomen blijkt dat ik het inderdaad goed gezien heb: Het is een heel apart, beetje komeetachtig, stelsel, dat wel hoorns lijkt te hebben.
Tegen beter weten in bekijk ik hierna de Blue Snowball, en zie nog steeds amper detail. Beh. Wat nu, wat nu? Oh, ik had nog een eivormige PN in Eridanus staan. Ik pak de kaart erbij en vergelijk hem met de hemel. Heh? Hoe kan dat nou? Pas na een kwartier ofzo realiseer ik me (en het is niet de eerste keer dat me dit gebeurt!) dat ik de hals/kop van Cetus aanzie voor Eridanus. Lekker bezig, oet!
Nog maar wat foto’s maken dan…
Volgende faal is me blind zoeken naar NGC7537 en 7541 in de atlas die er blijkbaar niet instaan. Jammer want ik voeg zoān stel niet voor niks toe aan mijn waarneemlijst. Dan maar een ander stel: NGC7332/7339, tips van Jan van een paar maandjes geleden. Heel lang naar gezocht, vanwege stomme zoeker, maar uiteindelijk gevonden. 7339 is zwakker en groter. Leuk!
Nog een bolhapje, omdat het kan : M15 maar godskanonne zelfs de 11mm is al teveel vergroting. Ondertussen begin ik het toch wel best een beetje koud te krijgen en zie ik dat het ook alweer 22u is geweest. Nog eentje dan, om het af te leren: M35 met zijn niet-te-missen vriendje NGC2158. Althans, niet te missen in het bos. Thuis heb ik hem nog nooit gezien. Ook als blobjes nog een leuk stelletje.
Hierna besluit ik toch echt op te ruimen. Marco en Henk volgen mijn voorbeeld, en rond 23u rijd ik de parkeerplaats af. Was leuk thuiskomen trouwens: In bed vond ik niet alleen mijn lief en de kat maar ook een warme kruik <3

