Als een kip zonder kop: Dijkgatsbos 10 oktober 2015

Toen ik afgelopen zaterdagavond naar het Dijkgatsbos reed was dat voor het eerst in lange tijd dat ik gewoon zeker wist dat het goed ging komen met het weer. Bijna altijd zjin er wel wat twijfels: Zal het onbewolkt genoeg zijn? Gaan we niet teveel last krijgen van mist of nevel of wind? Maar dit keer waren de weersites unaniem: Het wordt een prachtnacht! Excellent stargazing weather, dat zie ik niet zo vaak op accuweather…

Enfin. Om half 8 kwam ik als eerste aan in het Dijkgatsbos. Het waaide toch wat harder dan verwacht maar dat mocht de pret niet drukken. Snel alles uitgestald… Ok, toch wat langzamer dan snel want terwijl ik hiermee bezig was kwamen een voor een de anderen aan: Marco, Jan, Mark, Terry, Henk, Willem, Nathan… Volle bak, ruim voordat ik klaar was met alles klaarzetten.
Het is tijdens het eerste deel van de avond ook een komen en gaan van vreemde auto’s die de parkeerplaats oprijden, een rondje draaien en weer vertrekken. Irritant natuurlijk, dat licht. Gelukkig zijn wij met meer

Omdat het zulk rustig weer was, en zo’n gezellige grote groep, heb ik het erg rustigaan gedaan en ook af en toe (ok, de hele tijd) de tijd genomen om af te wijken van het programma dat toch slechts een overblijfsel was van het programma van Puimichel/Kollase. Ook slecht aantekeningen gemaakt dus het is niet chronologisch, en ik hoop dat ik geen objecten vergeet.

In ieder geval wel wat gave nieuwe objecten gezien, plus wat oude bekenden en OvdM 1: melkwegsnoepje NGC281. Daarnaast meerdere prachtige heldere meteoren, waarvan de eerste echt megaspectaculair was. Het ding ontplofte 3x! Leek wel alsof hij 3x op de atmosfeer stuiterde. Dat is het voordeel van de ‘easy does it’ mentaliteit: je bent niet alleen maar in dat ene kleine microcosmosje bezig waar het object van het moment zich bevindt.

Om mee te beginnen moet ik nu uiteraard zelf NGC7023 vinden. Vorige keer op de afsluitdijk al bij Harro (en Rem?) gezien maar het moet toch een keertje zelf lukken. En dat deed het! Makkie. What the …? Beetje anticlimax. Het object zelf was toch wel erg leuk. Ik vond het wel grappig dat filters hier niet zo goed hielpen als perifeer kijken. Ik snap trouwens ook wel waarom deze nu pas lukte, want de transparantie en het vochtniveau hielpen ontzettend mee. Als je maar een klein beetje dauw hebt of een enigszins heiige hemel, dan valt hij gewoon weg en lijkt het alsof iedere ster een irisnevel is. Maar met deze hemel was hij zeer goed te doen! Mooie korrelige structuur rondom een relatief helder sterretje. In de pocket.

Vervolgens het object van de maand NGC281. Die had ik onlangs op het balkon geprobeerd met de 8″ en toen zag ik hem niet. Maar hier is het echt een showobject: Prachtige open cluster met dikke vette nevel eromheen. Makkelijke starhop, heerlijk object! Hap, slik, weg! Ik wil hem schetsen maar omdat ik zo lekker ongestructureerd als een kip zonder kop bezig ben heb ik voordat ik het weet een volgend object in beeld. Derp.

Dat volgende object is een lief, helder stelseltje in draco, NGC 6503. Nu ik ‘m opgoogle zie ik dat hij zich bevindt in wat men “The Local Void” noemt, een stukje vlakbij, maar niet horende bij onze Local Group. Coooollll… Vervolgens de Cat Eye, nog nooit zo gedetailleerd gezien! Lekker knalblauw en kon goed doorvergroten.

Ergens tussendoor ga ik ook nog even kijken bij Willem, die een zelfgebouwde 18″ prachttelescoop bij zich heeft, een zeer kunstig ontwerp. Er vormt zich een rij bij zijn trapje, en ik mag ook een blik werpen op allereerst M27, die zelfs een lichtblauwgroene kleur toont! De Sluiernevel spettert ook het oculair uit maar ik vind het wel een beetje creepy op het trapje en snap de telescoop niet helemaal dus keer maar snel weer terug naar mijn eigen vertrouwde lichtbrug.

Tijd voor de komeet! Terry laat me de positie zien in stellarium en daarna heb ik ‘m in no time in beeld. Leuk dingetje! Hij lijkt op die planetaire nevel die op een komeet lijkt!

In Pegasus bezoek ik NGC7479 en daarna NGC 7814. De tweede zou een stofbaan moeten bevatten maar dat valt me niet zo op. Tijdens een volgend bezoekje aan de 18″(M31 met stofbanden!) komt er politie het terrein oprijden. Uhoh… Maar het blijken twee vriendelijke mannen te zijn die juist even door een telescoop willen komen kijken! Dus ik laat ze de komeet en M13 zien, en met de laserpointer wijs ik M31 aan. Superslim, Oet… Gelukkig doen ze niet moeilijk.

Enfin, de mannen vertrekken weer en ik wijd me weer aan de dob. Bij Willem had ik in M33 allemaal pluisjes-in-het-pluisje gezien en daar neem ik nog even wat meer tijd voor met de 12″. Super! Naar NGC604 heb ik vorig jaar in grandpre me helemaal het apelazarus gezocht, en nu staat hij me gewoon toe te zwaaien. “Hallooo! Hier ben ik!” Vet! In Grandpre was het echt donkerder maar het lukt nu allemaal een stuk makkelijker dan toen.

Ik bezoek nog NGC246, maar daar blijft niets van over in de lichtvervuiling laag in het zuiden. Dan maar weer wat verder naar het noorden, NGC936 in de nek van Cetus is een klein perifeer pluisje. Ik heb daar in de buurt ook een bolletje gezien dat pootjes leek te hebben. Zou het M77 geweest zijn?

Ik besluit om IC1613 te proberen, die staat ook redelijk hoog. Echter, ik word afgeleid en zet Uranus in beeld. Coolcoolcool! In de tussentijd is het al half 3 geweest, en denkende aan wat ik allemaal nog moet opruimen en de hoop dat er zondag/maandag/dinsdag nog waargenomen kan worden besluit ik op te gaan ruimen. Rond half vier rijd ik als laatste het parkeerterrein weer af, bek-af maar wel zeer tevreden met een ultrarelaxte nacht in het bos.