4 juni 2016. De nacht dat oetie haar schoenen vergeten was..

Tsja. Hoe krijg je het voor elkaar? Nou, heel simpel: Het te warm vinden om al gewone schoenen aan te trekken en op je slippers vertrekken, met het plan om normale schoenen in je tas te stoppen bij het de deur uitgaan. En dat niet doen. Ik had wel sokken mee 😀 Gelukkig was het niet zo superkoud, ik heb er het grootste deel van de nacht geen last van gehad.

Enfin, het was een zeer relaxte nacht. Ik had geen zin in moeilijk doen en had besloten om een donkere nevel te fotograferen en verder gewoon een beetje te zwiepen met de ED. Stoeltje mee voor het blote-oog zwerkwerk en lekker rustig aan doen met een bakkie koffie en een koek. De rest had ik thuisgelaten.

We waren natuurlijk veel te vroeg op de Breezanddijk, aangezien het pas tegen middernacht een klein beetje op donker begon te lijken, maar gelukkig waren Mars en Jupiter al mooi te zien. Op Jupiter was nog een schaduwovergang. Ik had ook geruime tijd om de Star Adventurer op te stellen, dat was wel erg prettig.  Wat nog veel prettiger was, was het om een zoekertje op de camera te hebben. Op die manier was het veel intuïtiever richten en stond ik zo op de juiste plek.

Terwijl de Star Adventurer aan het snorren was, heb ik lekker een beetje eye candy zitten speuren met de ED. Af en toe bij een ander meekijken (zoals de mooie Delphinus Caldwells bij Jan en een prachtige Hickson 68 bij Martijn), en oeh la la, ik heb zelfs de regels overtreden en met de gebarlowde 4.7mm op de ED naar Mars gekeken. Een veels te hoge vergroting! Foei! En ik zag er nog meer mee dan zonder, ook. Het contrastverlies is blijkbaar minder erg dan het veel te kleine pietepeuterige Marsje dat ik zie met 120x.  Op Saturnus werkte het trouwens minder goed.
Verder heerlijk de Melkweg afgespeurd, met als hoogtepunten M11, een hint van Barnard’s E, en M22. Ik heb de PSA alleen in mijn handen gehad om te kijken hoe ik de camera moest richten. Ook af en toe een beetje zitten hangen in mijn stoeltje, en daardoor hier en daar nog een mooie vallende ster gezien, en kunnen zwaaien naar het ISS.

Verder ben ik nog met mijn slippers in een hele vieze glibberige plas gaan staan, dat was wat minder. Na een provisorische boenbeurt met water en zakdoekjes toch maar Remko’s extra paar schoenen aangetrokken. Maat 45 was me *iets* te groot maar het was echt een stuk beter dan glibberige slippers.

Omdat ik lekker om me heen aan het kijken was in plaats van bezig te zijn in het microcosmosje dat je door de telescoop waarneemt, viel me dit keer eerder op dat het alweer licht aan het worden was, dus ik was de eerste om te beginnen met opruimen. Het had toch geen zin om de camera nog door te laten klikken op een steeds lichter wordende hemel. Uiteindelijk zat ik rond kwart voor 3 in de auto terug naar huis. Het was alweer bijna licht toen ik daar eenmaal aan was gekomen.

Dit is de laatste versie die ik heb van de foto die ik heb gemaakt. Het is niet zo heel flitsend geworden maar mwah.