Fotoverslag astroreis La Palma 2023

Oftewel de korte versie

Van 14 tot 21 april 2023 was het weer zover: Met een stel fanatiekelingen op reis naar astro-walhalla La Palma! Dit was mijn vierde keer naar deze prachtige plek en ik geloof dat deze editie de minste heldere uren had van allemaal. Desondanks was het een heerlijk weekje en ben ik uiterst brak thuisgekomen. Dit is de korte versie van mijn verslag, vooral wat foto’s en impressies. Voor de lange versie, klik hier. En hier en hier staan eerdere La Palma-verslagen.

We kwamen dus aan op 14-4, en op Harro na was iedereen te brak om zijn telescoop op te zetten dus na een welverdiende Lidl-pizza (gatver!) ging iedereen relatief op tijd naar bed. Harro wint deze keer de diehard-award. Gefeliciteerd! 😀

Deze avond staat Venus prachtig tussen de Plejaden en Hyaden in en ik maak daar snel even wat foto’s van.

De 15e overdag werd besteed aan nog wat boodschapjes, het in elkaar zetten van de telescopen en hoopvol naar de hemel kijken. Ik heb ditmaal de “Proto Propus” mee: Een 25cm F/5 reisdobson. Op de foto hier staat hij rechts.

Maar dan! Waarnemen!

Zaterdagavond is de eerste waarneem-avond. Hoewel de lucht iets stoffig is, geniet ik met volle teugen van stelsels, clusters, nevels enzovoorts, tot ik met mijn suffe kop mijn telefoon in de WC laat vallen wat mijn avond dusdanig verpest dat ik naar bed ga. Achteraf jammer want het was in principe gewoon nog helder…

Zondag

Op zondag is het bewolkt en overdag maken we een bezoek aan de vulkaan die in 2021 uitbarstte, net nadat wij terugkeerden van die trip. We hadden hem op de rit van het vliegveld naar het vakantiehuisje al wel gezien en het leek me heel spectaculair om te zien maar ik was niet voorbereid op het menselijk leed dat gepaard gaat met dit natuurgeweld in bewoond gebied. Ik vond het dus uiteindelijk vooral erg verdrietig daar.

Zondagavond is het bewolkt dus we gaan op tijd naar bed, met het plan om op maandag naar de Roque de los Muchachos te gaan, waar je boven de wolken uit zou moeten kunnen kijken.

Maandag – Wat een bak

Maandag staat de hele dag in het teken van onze trip naar de Roque. We eten warm tussen de middag en Eli reserveert een paar plaatsen bij het bezoekerscentrum zodat we (hopelijk) wat comfortabeler kunnen staan. Helaas blijkt al terwijl we op weg zijn dat het op de top BEWOLKT is. Toch rijden we door, want wie weet. We rijden zelfs meerdere keren door regenwolken en helaas blijkt inderdaad bij aankomst bij het bezoekerscentrum dat het echt niet te doen is. Het is ijskoud, kleddernat en de wind waait dwars door de 5 lagen kleren heen die we aan hebben getrokken. Dus onverrichter zake terug. In principe is het een mooie rit om te maken dus all is not lost, denken we nog.

Terug bij het huisje installeren we onszelf onder een afdak en gaan er een paar flessen drank open. Maar dan komt de grap van de week: Het trekt open!

Toch nog waarnemen dus! Af en toe waaien er wolken over, maar daar tussendoor is het goed toeven. Ik ben vooral erg blij met Skysafari, waardoor ik vrij makkelijk en snel een object kan opzoeken dat in het heldere deel ligt. Als je werkt met een PSA en een geschreven waarneemlijst is dat toch wat harder werken 😀

Intussen wordt de hemel toch wel wat slechter. Dan maar wat sfeerfoto’s maken want in het oosten begint de Schorpioen al boven de horizon te komen. Bij het zien van de beelden wordt meteen duidelijk waarom sommige objecten dan toch niet zijn gelukt… Het LEEK wel helder, maar er waren gewoon stiekem de hele tijd wolken (waar wij ze visueel niet zagen).

Dinsdagavond 18-4 lijkt het helder te worden, en ik doe na een leuke starhop wel 1 hele waarneming. Daarna trekt het weer dicht en ik besluit het erop te wagen om op tijd naar bed te gaan om de wekker te zetten om 4:30.

Vroege vogel

Tsja, en als die wekker dan gaat om 4:30 is het wel even doorbijten natuurlijk. Snel aankleden en stiekem hopend dat het strak bewolkt is naar buiten. Ja, ik zie een wolk! Oh het is de Melkweg! Wheeee!!! Voordat hij straks weer weg is maak ik wat foto’s. Timelapsje dan maar doen, om de waarneemomstandigheden vast te leggen? Komt er nog aan 🙂

Ik vind dit soort ochtenden zo geweldig: Je waant je alleen op de wereld, met alleen de wind, in de verte een kraaiende haan en dichterbij in de bosjes wat geritsel. Verder gewoon alleen maar jij en de sterren. Ik kan het iedereen aanraden om eens (als je op waarneemtrip bent) juist de ochtend mee te pakken.

Woensdagavond is het niet helder en ik ga weer “lekker” op tijd naar bed. Op donderdag kriebelt het vervolgens wel weer en de voorspellingen zijn goed. Een deel van de groep besluit om nog een keer naar de top te gaan maar zelf wil ik liever wat energie overhouden voor de terugreis op vrijdag en ik neem me voor om bij het huisje te blijven die avond.

Donderdagavond: Naar de Roque!

Echter, gedurende de dag komen we onderweg iets tegen dat mijn humeur tot nieuwe dieptepunten brengt en ‘s avonds besluit ik dat het voor iedereen beter is als ik toch maar meega die berg op. Dus heb ik weer snel alles bij elkaar gegrabbeld en hop naar boven. Bart was zo vriendelijk om nog even op me te wachten zodat ik met hem mee kon rijden. Ditmaal helaas wel al in het donker, we komen rond 23:00 aan.

Harro was vooruit gegaan, want die “moest” Mercurius zien. Hij had gezien dat het bij het bezoekerscentrum weer niet helder was maar was doorgereden naar de Pico de la Cruz en daar was het wel helder! Scheelt echt maar een paar honderd meter in hoogte maar het was dus genoeg! Al op het moment dat we de auto uitstapten knalden de sterren je tegemoet.

De Pico de la Cruz is geen comfortabele waarneemplek: Je moet via een berggeitenpaadje met grote blokken steen, gruis en nog een stuk of wat hoogtemeters omhoog lopen met je breekbare spullen in je handen en amper licht. Als je dan boven bent sta je vol in de ijskoude wind. Maar wel *boven* de wolken, met een prachtige donkere hemel boven je hoofd en heerlijke desolate rotsachtige omgeving om je heen.

Na 3x heen en weer, waarvan de laatste 2 toch maar echt met wit licht, zet ik de telescoop in elkaar en maak ik wat sfeerfoto’s. Deze groepsfoto is mijn favoriete foto van de hele vakantie.

Je ziet links airglow (die groene gloed), rechts rode nevels rondom Orion, onderin de wolken met lichtvervuiling van de bewoonde wereld,in de rechterhoek nog een stuk Orion met Orionnevel en dan wij, Bart, Esther, Harro, Roel en Steven, helemaal happy de peppie dat we hier nu zijn.

Wat op deze plek ook bijzonder extra goed te zien is, wat in Nederland ook nog nooit is gelukt, is zodiakaal licht. Ik leerde hierover in het boek Cosmic Challenge van Phil Harrington en heb het nog maar een keer of 4 gezien, in Frankrijk en hier op La Palma. Je ziet het op onderstaande foto als een diagonale lichtzuil vanaf de horizon tot iets voorbij Venus (de helderste ‘ster’). Dit is stof en gruis dat is overgebleven van de vorming van ons zonnestelsel en volgt de ecliptica. Het is alleen in deze tijd van het jaar te zien en dus alleen op Heel Donkere Plekken…

Verderop staan Harro, Roel en Steven met de door Harro meegenomen bino de Eta Carinanevel waar te nemen, die net op/boven de horizon staat. Ik voeg me toch maar bij hen om dit ook te proberen. Vanaf het Zuiderkruis via de ‘pincushion cluster’, NGC3532, een wat afgevlakt open cluster met heldere sterren. Dan nog een stukje naar rechts en daar staat een ongeveer vierkante nevel op een punt met een heldere ster erin. Ik klooi nog wat aan met de camera, “gewoon” met 135mm lens op een statiefje. Ze staan erop maar heel spectaculair is het niet:

Hierna is de koek wat mij betreft echt op: Ik ben moe, koud, geïrriteerd dat de telescoop iedere keer wegzwiept en dat uur terugrijden is er natuurlijk ook nog. Gelukkig willen Harro en Roel er ook mee uitscheiden dus we ruimen snel op en hop, weer naar beneden. Rond 3:00 komen we terug bij het huisje waar het toch ook helder blijkt! Harro heeft zijn telescoop alweer opgebouwd (echt: Die hard award!) Maar ik ben echt te moe, mijn hoofd gloeit helemaal, en ik duik in bed.

Zo is mijn vierde tripje naar La Palma weer geëindigd met een laatste nacht op de Roque, terwijl ik niet van plan was om daar naartoe te gaan, haha! Ik ben wel superblij dat ik dat wel gedaan heb want het blijft een geweldige (maar wat spartaanse) plek om waar te nemen.