Jupiter 21-8. Ik dacht dat dit soort seeing een mythe was

Waaaauuuuwwww. Gisterochtend 21-8 toch weer even een wekkertje gezet om Jupiter te imagen. Er zou een schaduwovergang van Io zijn rond half 6, dus ik zette de wekker om 5:20 met het idee dat ik dan wel genoeg tijd zou hebben (narrator: she didn’t). Helaas werd ik al om 4u wakker gemaakt door één van onze katten, die ironisch genoeg ook Io heet, en kon ik daarna niet meer slapen. Enfin, rond 5:15 uit bed, kop koffie maken, appeltje eten, en snel naar buiten.

In de tijd dat ik dat deed (en de telescoop had uitgelijnd, gericht op Jupiter, ADC had ingesteld en weet ik het) was de schaduw van Io al van het planeetoppervlak verdwenen. Maar de seeing! Die was geniaal! Ik had het nog nooit zo goed gezien: Ik kon de GRS en details er omheen zo zien op het beeldscherm, dat had ik nog nooit meegemaakt.

Dus ik maakte snel een paar filmpjes, en nog wat meer, en eigenlijk zat er helemaal niet zoveel verschil tussen de filmpjes maar ik bleef maar denken ‘nog éééntje dan!’. Wellicht herkenbaar 🙂

Goepie <3

Hier is het resultaat. Mijn beste Jupiter ooit! Ben hier megablij mee!

FYI: Mijn vorige ‘beste Jupiter ooit’ is van eind vorig jaar

Ik heb nog een poging gedaan om de boel door winjupos te halen om er nog meer uit te halen maar dat lukt niet. Dus hier is dan een animatie van de beweging tussen 5:46 en 6:17:

Zoals altijd zijn deze planeetfoto’s gemaakt met Skywatcher Skymax 180, ZWO ASI 224MC en de ZWO ADC. Stacken in AutoStakkert!, verscherpt in Registax en verder bewerkt met Photoshop.

Zucht, wat is dit toch verslavend. Hopelijk gauw meer kansen (hoewel meteociel says no).