Nieuw speelgoed! Blij als een kind.

Wie had dat gedacht, Esther aan de astrofotografie! Geïnspireerd door de foto van M4 in mijn verslag hier en het heen en weer PM-en op astroforum, heb ik de afgelopen week een beetje zitten ‘campen’ op Marktplaats, op zoek naar een Canon EOS 450D. Aangezien iedereen zo’n ding heeft, leek dat me wel de meest geschikte. (bèèèèèh!) Nou ja, ik heb er ook wel een klein beetje onderzoek naar gedaan hoor.

Canons zijn gewoon het beste qua ruisonderdrukking. Daarnaast is de 450D heel geschikt om in het donker mee te fotograferen, plus: ze schijnen goed te modden te zijn. Niet dat ik daar al aan wilde beginnen. Ik wil ‘m ook gebruiken voor normale fotografie, want de Fuji is toch een beetje suboptimaal. Ik merkte al dat ik het grootste gedeelte van mijn foto’s van de Armillairsfeer kon wegdonderen, en tijdens het Limburgweekend viel me op dat een niet nader te noemen 1000D echt bijna geen onscherpe foto’s maakte!

Dus zaterdagmiddag een bod gedaan, daarna maar meteen achteraan gebeld, en ik mocht ‘m komen ophalen voor 240 euro. Achteraf heb ik er misschien toch nog wat teveel voor betaald want er staan er ook op MP met tasje en geheugenkaartjes en vanalles maar ja. Achteraf kijk je een paard in zijn kont.

Helaas pindakaas waren we de rest van de dag druk en kon ik ‘m dus nog niet echt uittesten, behalve een klein beetje de handleiding doorkijken tijdens het eten, maar gisteren ben ik dan lekker aan het pielen geweest, en ben ik ook nog even aan het shoppen geweest voor accessoires. Want een geheugenkaartje van 2GB is wel errug snel vol, en degene die ik heb is nog retetraag ook. Daarnaast wilde ik er ook een statief bij kopen. Eigenlijk moet je een equatoriale montering om de weg van de sterren langs de hemel te volgen, maar in eerste instantie dacht ik laat ik maar eens beginnen met de ultra basics.

Ultra basics? Dingen als star trails: gewoon belichten tot je een ons weegt, dan worden de sterren streepjes en dat geeft een heel apart effect, zoals dit

Bron: ESO/A.Santerne (wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/File:Star_trails_over_the_ESO_3.6-metre_telescope.jpg)

Wat me ook heel gaaf lijkt om te doen, is eens een time lapse te doen. Dan neem je om de vijf minuten ofzo een foto van de lucht. Die plak je aan elkaar, met als resultaat een filmpje van de sterren die langs de lucht bewegen. Met als bonus, als je dat doet terwijl je lekker zelf gaat observeren, dat je ook nog eens een leuk sfeerportret van de avond hebt. Dit kun je overigens ook doen met ‘gewoon’ een zonsondergang, of wat minder astronerd-approved onderwerpen zoals met rottend fruit, smeltend ijs, ga zo maar door.

Daarnaast zijn kometen (ISON komt eraan!), planeten, de maan en misschien zelfs wel de zon met filter op mijn dobson nog mogelijkheden.

Afijn, statief, geheugenkaartje besteld, en ook een afstandsbediening, want anders zijn je foto’s steeds bewogen van het indrukken van het knopje. En toen ging ik eens uitzoeken hoe dat dan werkt, zo’n star trail met de 450D. Blijkt dat je daar dus een los apparaatje voor nodig hebt, wat volgens mij ook kan functioneren als ‘normale’ afstandsbediening. En zo’n ‘normale’ afstandsbediening had ik net besteld! D’oos! Wat een succesverhaal dus weer 🙂

Naast al de shopperitis heb ik natuurlijk ook gespeeld met de camera op handmatige stand. Veel Oetie, veel Mac, en een zooi luchtfoto’s. Heel leuk om mee te experimenteren, en wat superhandig is, is dat een programma als showFoto gemakkelijk in 1 beeld je foto, een browse window en de settings waarmee de foto gemaakt is laat zien. Zo kun je (heel er handig voor ongeduldige krengen zoals ik) gewoon er een end op los schieten en dan achteraf kijken welke setting het beste is voor een bepaald onderwerp. Ik kan wel de theorie in mijn hoofd proberen te stampen, maar leer toch het liefste door actie-reactie eigenlijk. OooOOOoOoohhh, what does this button do???

Deze foto is bijvoorbeeld wel wat donker maar je ziet best veel contrast. Genomen met F18, 1ms belichting met ISO 100. Vlak daarna heb ik een foto genomen met F18, met 4ms belichting met ISO 100:

Zo ben ik nog even doorgegaan. Je kunt echt zulke mooie diepe kleuren en hoog contrast krijgen, alleen maar door een beetje aan die sluitertijd en diafragma te sleutelen! En wat ik ook zeker een keer wil gaan doen is HDR processing. Dat houdt in dat je een reeks foto’s maakt van overbelicht tot onderbelicht, en die plak je op elkaar zodat je nog hoger contrast krijgt.

Het grappige is trouwens dat juist showFoto tijdens het importeren al wat probeert te maken van de kleuren en daarmee dus de zorgvuldig uitgeplozen (kuche) balans naar zijn grootje helpt. Zo had ik gisteren de bovenstaande twee foto’s met showFoto geëxporteerd, en opeens twee bijna identieke foto’s! Nu kun je die automatische kleurcorrectie uitzetten maar toch… Het is niet fijn.

Anyway, blijblijblij met mijn nieuwe speelgoed dus! Het is helaas nu bewolkt als de neten en ik heb dus nog geen statief enzo, dus de eerste *echte* resultaten laten nog op zich wachten, maar ondertussen kan ik al wat oefenen met GIMP en het één en ander aan informatie inwinnen natuurlijk.