Over een helm, een meeuw en een inuit

Op 6 februari kon het weer eens 😀 Met een groepje diehard waarnemers naar de Afsluitdijk! Ik was op dinsdag alleen een paar uurtjes op mijn werk en kon dus al op tijd de auto inladen en weg. Gelukkig slechts een klein stukje file op de A7 en ik kon dus al rond 18u op weg!

We waren er al een tijdje niet geweest en ik was dan ook benieuwd naar wat vriend Daan er had gedaan. Maar op de Tron-achtige ‘entree’ van de dijk viel me niet echt wat op. Rond half 7 reed ik de vertrouwde waarneemplek op de Breezanddijk op, maar het viel me meteen al op dat Rem een ander plekje dan normaal had geselecteerd voor deze sessie. “Plek D”.

RoelandM was er ook al en we vergeleken onze wapening tegen de kou. Ik was bang dat ik alsnog niet genoeg mee had, maar uiteindelijk is dat alleszins meegevallen. Enfin, tijd om op te bouwen! Ik wilde zowel fotograferen als gaan waarnemen (terwijl ik de vorige keer nog had besloten dat dat niet handig was. Dussss) Eerst een sfeerfoto van de schemering.

 

 

 

Hierna de camera maar op de Seagull nevel gericht (dat klinkt ook niet in het Nederlands: Meeuw-nevel…) en daarna de Sumerian opbouwen. Terwijl ik dat aan het doen ben is Rem al lang en breed aan het waarnemen, en komen er langzamerhand steeds meer mensen aanzetten.

Af en toe komt er ook een onbekende auto naar beneden rijden, erg storend. Maar verder is het eigenlijk best een fijne plek, niet zoveel kuilen en plassen en al snel gaat de wind ook redelijk liggen dus daar hebben we ook geen last van.

Ik had nog wel wat collimatie-strubbels, omdat de sling van mijn telescoop te los zit. Binnenkort maar even bij daglicht naar kijken. Maar goed, uiteindelijk heb ik me toch wel vermaakt 😀

Ik had een aantal objecten op de verlanglijst in Eridanus maar na een flinke tijd prieken geef ik het op. Het lukt niet, en het helpt al helemaal niet dat de spiegel dus in de cel beweegt als ik zo laag richt. Beh. Meer geluk heb ik in Orion: de vlamnevel staat er spectaculair bij!

Tijdens het opnieuw uitlijnen van de telescoop richt ik (min of meer per ongeluk) op Mirach en NGC404 staat er prachtig naast te shinen. Niks niet Mirach uit beeld zetten: gewoon een flink helder stelsel naast een flink heldere gelige ster met een prachtige spike. Ja ik vind spikes mooi.

Ik loop een rondje, tel de koppen (11!), maak een praatje. Soms ga ik zo op in mijn kleine astro-microcosmosje dat ik vergeet om even rustig om me heen te kijken en te genieten. Bij Martijn kijk ik naar het Orionnevel-complex (whaauuhhh) M46 en M47 door de bino, wat me inspireert om M46 en M47 zelf even te bekijken met de Sumerian. Heel gaaf: Ik kon de PN in M46 zo zien, zonder filter.

Hierna ga ik op zoek naar NGC2359, Thor’s Helmet. Wat een geweldig mooi object is dat, zeg en wat een enorm verschil in detail tussen de Sumerian en de LightBridge! De ‘bel’ is duidelijk afgetekend aan de westzijde en er zitten een aantal verdikkingen in. De zuidelijke hoorn is prima te zien en de noordelijke iets minder helder maar alsnog goed zichtbaar. Al googlend naar het NGC-nummer zie ik dat de neveligheid aan de oostkant die ik dacht me ingebeeld te hebben ER GEWOON ZIT JONGUH!

Hier mijn schets met UHC en 100x vergroting.

Ok. Na deze noeste arbeid loop ik nog eens een rondje en vergaap me aan de melkweg. Het is wel heel transparant hoor, en zo vreselijk koud ook weer niet. Oeh hoe zou Thor’s Helmet er bij Harro met zijn 56 cm uitzien? Superfantastique, je ziet gewoon allemaal afzonderlijke bellen in de bel. Pffff mijn telescoop is te klein (nee hoor grapje).

Harro had het ook over NGC772 wat ik me wel herinner als een leuk stelsel maar die komt, laag als hij staat, niet echt uit de bus. Nou ja, jammer. Beetje dom dat ik nou zoveel in Eridanus in mijn waarneemlijst heb staan terwijl dat te laag staat. Dan nog maar een stukje Lynx meepakken. Vorige keer had ik ook NGC2798 en NGC2799 op de lijst staan maar niet gedaan, nu is het er een mooi moment voor. Geschetst met 11mm, dus 157x. Staand schetsen valt tegen. Beh.

In de tussentijd zijn er steeds meer sluierwolken aan komen zetten en besluit ik dat het zonde is dat mijn camera nog data staat te verzamelen die ik toch weggooi. En ik wilde ook nog wat sfeerfoto’s maken, dus besluit ik dat nog maar te doen. Het binnenwatertje of hoe noem je dat is zo kalm dat de sterren erin gereflecteerd worden. Helaas beweegt het allemaal wel een beetje dus is het niet zo goed vast te leggen maar ik was erg onder de indruk.

Ondertussen zie ik een aantal mensen al aanstalten maken om op te ruimen! Zo jammer… Maar de maan gaat ook zo parten spelen dus wel tijd om op te ruimen.

Oh, nog even gauw OvdM, de Eskimonevel. Maximale vergroting erin, het 4.7mm oculair, en genieten geblazen! Volgende keer maar een schetsje maken van deze knapperd. Helaas pindakaas begint het wel ook echt tijd te worden om naar huis te gaan en om iets over enen vertrekken Rem en ik als laatsten van het terrein. Op naar de volgende!