M36, M37 en M38 in Voerman

Gisteravond bleek het opeens helder te zijn! Ik had niemand op het astroforum gehoord over waarnemen die dag, en omdat het volle maan was, had ik er zelf ook geen rekening mee gehouden, maar een vlugge blik in Stellarium leerde dat de maan pas om half 12 zou opkomen. Tijd om de GSO buiten te zetten dus!

Toen ik de vorige keer M35 gezien had, kreeg ik de tip om ook M36, M37, en M38 op te zoeken. Die staan in Voerman en dat sterrenbeeld staat er goed voor, ten opzichte van mijn waarneemlocatie. Dus na een uurtje ofzo koelen, heb ik dikke kleren aangetrokken en naar buiten gegaan.

Met Stellarium en de Pocket Sky Atlas was het niet zo moeilijk om te beoordelen waar ik ongeveer moest zijn, maar toen kwam het echte zoeken. Hieronder een afbeelding uit Stellarium van de omgeving. Helaas werkte de zoeker niet zo mee. Op één of andere manier waren alle sterren vervormd. Ik kon natuurlijk nog wel goed zien welke helderder waren dan andere, maar veel sterren zag ik helemaal niet. In ieder geval was het wel fijn dat de zoeker zo groot is, een 8×50 geeft wel een wat lekkerder beeld van waar je ongeveer zit, maar echt veel zag ik er niet door.

Wat nog wel goed lukte, waren de hoofdsterren van Voerman, en ze moesten tussen Alnath en θ Aurigae zitten, dus optimistisch als ik ben, toch een paar keer met de zoeker tussen de twee geswapt en geprobeerd te kijken of ik daar fuzzy blobs kon vinden die misschien uitgelegd zouden kunnen worden als bolhopen. Maar helaas pindakaas, algauw bleek dat wat ik als fuzzy blob zag door de zoeker, gewoon sterren waren!

Maar goed, opgeven is niet aan mij besteed, dus gewoon stug doorgaan. Ik heb twee keer een bolhoopje in mijn oculair gehad, waarvan ik zag dat ze verschillend waren maar niet wist welke het was en hoe ik er gekomen was, dus ik vond dat dat niet geldde. Gold? Naja. Ik was ze ook vrij snel weer kwijt. Met tellen hoeveel zoeker-velden er tussen Alnath en θ zaten (circa 3), zat ik op een gegeven moment wel zo ongeveer op de goede hoogte, en van daaruit had ik uiteindelijk M37 gevonden! In eerste instantie nog bij toeval maar ik herinnerde me ongeveer welke weg ik had genomen, en toen kon ik er dus bewust naartoe hoppen. Hoera!

M37 vond ik het mooiste van de drie, was best symmetrisch, vulde ongeveer een kwart van mijn 25mm oculair en was in het midden dichter bevolkt met sterren dan de buitenkant. In het midden stond ook één ster die veruit het felst was. Deze was ook geliger dan de rest. Toch moet ik zeggen dat het wel erg vaagjes was. Ik vond de lucht ook grijzig, afijn, de omstandigheden waren niet je-van-het. Maar toch is het leuk dat ik ‘m gevonden heb!

Na M37 dacht ik dat ik M36 en M38 toch ook wel snel zou moeten vinden. In stellarium is dat heel makkelijk, ze zitten ‘aan de andere kant van het lijntje tussen Alnath en θ’ 😀 Maarja, in het eggie is dat lijntje er natuurlijk niet. En zie je ook niet precies waar dat lijntje zit omdat je de hoofdsterren niet door de zoeker ziet. Dus ik heb eerst een tijd uit de losse pols zitten proberen van M37 de goede kant op te komen. Dat lukte echt voor geen méter.

Gelukkig werd ik op een gegeven moment wakker en realiseerde me dat het toch echt niet zo moeilijk zou moeten zijn om hetzelfde kunstje wat ik voor M37 heb uitgehaald, ook voor M36 te doen, maar dan de andere kant op. En toen had ik ‘m! Ik had het idee dat een aantal van de sterren van dit cluster wel wat feller waren dan M37, daarnaast zat hier meer een soort van kruis-patroon in. Met een beetje fantasie zou je zelfs kunnen denken aan een krab die zijn rechterschaar omhoog houdt. Interessant genoeg is de eerste schets die ik vind op google wel een beetje anders, daar lijkt het meer alsof de linkeronderkant meer uitsteekt.

M38 was hierna snel gevonden, en lijkt wel een soort van spiegelbeeld van M36. Hier zag ik een uitloper naar linksonder. Verder vond ik dat M38 en M36 elkaar niet erg ontlopen. Misschien leuk om vanavond nog eens terug te gaan en te kijken of ik wat meer verschil in detail kan zien. Hoewel het weer wel wat minder belooft te worden (nog vochtiger, en nog steeds k-k-k-k-koud!).