Grandpre 2017, Nacht 2 (23-4). Hallucinant

De nacht van zondag op maandag zou volgens de modellen ook goed zijn! De telescopen stonden nog lekker op het waarneemplatform en na een rustige middag en een heerlijke maaltijd van David konden we ons dus rustigaan voorbereiden op allnighter twee. Jan, Rem en ik konden weer eens niet wachten dus stonden even na de zonsondergang al bij onze telescopen. Trappeltrappeltrappel!

De belt of Venus stond er prachtig scherp bij, en al gauw begon Jupiter zichtbaar te worden. Zaterdag was dat niet veel soeps geweest maar nog maar een keer proberen. En warempel: De GRS was goed zichtbaar en de seeing was toch al een stuk aardiger dan de vorige nacht. Wat heerlijk, toch even goed kunnen genieten van de koning van ons zonnestelsel.

Terwijl het langzaamaan donkerder wordt, ga ik op zoek naar mijn warme spullen. Truien, jas, handschoenen, skibroek… Ik vind de laatste er een beetje raar uitzien, maar het is het juiste merk, en ik neemhem maar mee naar buiten. Gelukkig is het nog niet zo koud dus ik heb hem nog niet nodig.

Ik bekijk Jupiter bij Sixela door de 40cm. Wat een beeld! De mooiste Jupiter die ik ooit heb gezien. Een scherpomrande GRS, festoons op de noordelijke band, en witte wervelstormen die achter de GRS aan kolken. Wat een details, poeh poeh. We schroeven de vergroting op naar 400x, maar uiteindelijk was dat beeld toch ietsje minder dan bij 250x.

Opeens horen we vanaf het platform “Zodiakaal licht!” en jawel, een lichte band haaks op de melkweg is te zien. Vanaf de pleiaden (die vlak boven de horizon staan) loopt bij bijna tot aan M35. Gauw fotootjes van gesnipt.

Enfin, tijd voor deepsky! Het is er ondertussen donker genoeg voor. Ik begin met het Leo trio, wat eigenlijk alle drie prachtige stelsels zijn! Er zit een donkerdere band in de hamburger, en M66 en 65 staan er mooi gespiraald bij.

Ik zoek naar ARP 5, een perifeer pieppluisje in Leeuw. Ik zie er weinig detail in, bij 139x. Onderweg erheen kom ik nog langs NGC3640, een redelijk (niet te missen) helder stelsel.

Ik begin het wat koud te krijgen dus wil mijn skibroek aantrekken. Blijkt dat ding opeens 5 maten gegroeid te zijn! Euh? Dus ik doe een rondje, op zoek naar iemand die een te kleine skibroek aanheeft. Nou, niemand dus! Een tweede rondje waarneemveld blijkt nodig te zijn om erachter te komen dat Dick de ongelukkige is met *mijn* broek. Oeps! Gauw de skibroeken weer gewisseld en verder met het waarnemen.

Goed, door met waarnemen dan! NGC 3226 en 3227 zijn een interacting duo in Leeuw.

Ik ga nog eens langs NGC 4027, hopend dat ik er meer uit kan halen met deze betere omstandigheden (minder vocht in de lucht). De spiraalarm blijft lastig maar ik zie de verhelderingen in de kern wel. Leuk object!

Terug naar Leeuw, voor Hickson 44. De drie helderste springen meteen in het oog, maar ik moet even zoeken naar nummer 4. Rem helpt, ik weet even niet meer of hij hem wel in 1x zag of skysafari gebruikte maar enfin, nadat hij had verklapt waar hij stond, zag ik hem ook. Ik heb er een schetsje van gemaakt.

Tussen het schetsen door blijkt Tom met M83 bezig te zijn, wat een bjoet! Heerlijk, en wat een detail weet hij er uit te persen zeg…

Na de schets van Hickson 44 ga ik op zoek naar NGC 5774/5775, een duo sterrenstelsels waarvan de ene een mooie face on spiraal moet zijn en de andere edge on. De edge on is goed te zien, de face on geeft weinig detail prijs.

NGC 4298 en 4302. Tip van Jan: Twee stelsels, een beetje zoals NGC5774/5775. De starhop was bijzonder gemakkelijk: Ik richt hem omennabij op het plekje waar ze zouden moeten zitten in de T tussen Leeuw en Maagd, stel scherp en ze staan midden in beeld! Hah!

Ik ben de stelseltjes even zat en ga naar M107. Dat is zo’n object dat tussen al het bolhopengeweld in de zomer niet zo opvalt, en al helemaal vanwege de lage stand, dus leuke afleiding. Het is een best grappig bolhoopje, voor een groot gedeelte opgelost, wat afgeplat en het staat binnenin een pyramidetje van sterretjes.

Hierna op weg naar NGC4747. Ik zie al gauw wel NGC 4725, wat een pracht van een spiraal blijkt te zijn. Althans… Ik denk dat het NGC4725 is. Het is een beetje raar; in het ARP boek wordt daarvan gesproken maar in DSL zie ik dat NGC4725 het kleine vriendje van NGC4718 is. Maar in IDSA staat weer dat NGC4725 de grotere is en heeft zelfs de naam Tie Fighter. Anyway. Ze passen samen in beeld in de Hyperion van Jan. Ik zie geen gekke dingen in 4747.

Hierna bezoek ik de Heron nog eens, NGC 5394 en 5395, en dit keer lukt het schetsen wel.

Na nog eens opgewarmd te hebben, binnen, is de spanningsboog wel weg, en besluit ik een tripje door de zomermelkweg te maken langs wat messiers en de sluiernevel. Geen log bijgehouden, gewoon een beetje spelen. Ook nog wat fotootjes gemaakt van de melkweg die toch wel redelijk spectaculair is, hier.

Daarna, tijdens het opruimen, valt me op dat ik heel Saturnus vergeten ben en dat die toch nog wel op een redelijke hoogte staat. Buh…

Dus maar even bedelen bij de anderen die nog wel aan het waarnemen zijn om mee te kijken. Sixela wil me wel even Saturnus laten zien (na de Cat’s eye nebula, die inderdaad met zo’n hoge vergroting door zo’n prachtige scoop op een bloemetje lijkt) en holy cow wat een beeld! Zoveel detailtjes, ondanks de lage stand! Pfoeh… En dan te bedenken dat ik ook zo’n mooie telescoop krijg 😀 Na het zien van saturnus krijg ik nog een korte tour langs wat andere showpieces, tot het in het oosten toch wel heel erg te licht is, en ik naar binnen ga terwijl Sixela nog even M4 aan Jef toont.

Na nog wat nakletsen met een biertje in de hand ga ik om 6:05 naar bed. Terwijl ik me eigenlijk had voorgenomen om op tijd te stoppen.