Achterhoekweekend, wat een feest

Vrijdagavond 5 april na een al best heftig dagje in de Rode Hoed (Puppet Camp) de auto volgeladen en naar Laren (Gld) gereden voor Astroforum’s Achterhoekweekend. Stevige rit, en al helemaal het laatste stukje door het bos was eigenlijk een beetje engig. Ik geloof niet in spoken maar wel in griezels, zullen we maar zeggen. Afijn, uiteindelijk via een stuk onverharde weg dan toch aangekomen en daar stond ik dan, bekaf en eigenlijk al wat uitgeblust, tussen weer een hele grote groep voornamelijk onbekende mensen.

Gelukkig zag ik wel hier en daar een bekend gezicht en was het ijs snel gebroken in de meeste andere gevallen. Je komt toch voor hetzelfde he 🙂 Al vrij snel nadat ik aankwam begon er een presentatie over astrofotografie. Gelukkig had ik nog geen presentaties gezien die dag dus dat scheelde. Maar goed, het was een stuk toegankelijker allemaal natuurlijk, en op een goed moment ben ik maar gewoon bij wat andere mensen in de keuken gaan staan. Omdat het bewolkt was, en de vooruitzichten slecht, ging al hier en daar een flesje whiskey open en besloot ik zelf ook maar een biertje te nemen.

Een gezellige avond volgde, waarbij ik me nog herinner dat op een goed moment de tranen over mijn wangen biggelden, maar waarom…? Geen idee! Verder hier en daar nog wat geleerd, en natuurlijk het nodige gezicht en forumnaam matchen wat me af en toe HEEL slecht afging. Daarnaast onthoud ik dat soort dingen ook nog eens niet goed, maar ach, waarschijnlijk was ik daar niet de enige in. Heerlijk zitten kletsen tot een uur of 3, daarna naar bed.

De eerste nacht was niet zo best, het was hartstikke koud en ik was nog zo hieperdepiep van alles dat ik de slaap niet kon vatten. Ik lag in mijn eentje in de ‘ladies room’ want de andere lady wilde lekker met d’r vriend in de gemengde kamer. Ik heb het nog half vijf zien worden, de vogels begonnen al te fluiten, en toen ben ik alsnog even in slaap gevallen. Om negen uur was ik alweer wakker, maar op één of andere manier ging het hieperdepiepen uiteindelijk toch gewoon weer verder!

Zaterdagochtend na het ontbijt een beetje rondgedobberd, er werd al begonnen met knutselen en ik besloot alvast mijn telescoop uit de auto te halen. Er was iemand met precies dezelfde 8″ GSO dob dus was wel grappig om de broertjes naast elkaar te zetten:

Hier begon het eerste collimeer-avontuur. Ik was er al wel zo ongeveer, maar iemand had een lasercollimator meegenomen en stond erop dat ik die gebruikte. Interessant genoeg bleken de lasercollimator en mijn cheshire-kruisdraad combinatie het niet eens te kunnen worden, later hoorde ik dat je lasercollimators ook moet uitlijnen dus ik *denk* dat het gewoon goed was… Nou ja, maakt niet uit, het oefenen en de verschillende meningen erbij zijn ook heel wat waard.

Het was buiten al hartstikke mooi en half de groep had zijn gear al buiten gezet. Haha dat is wel echt des nerds: zo enthousiast zijn dat je 8 uur voordat je echt kan beginnen al je spullen klaarzet 🙂 Ge-wel-dig gezicht, zo’n grasveld vol met kijkers van velerlei pluimage. Hier een sfeerimpressie. En dit was dus nog het begin van de middag. ‘s Avonds stond het VEEL voller. Mijn plekje was links naast die GSO. Hier staat de buis nog niet in de rockerbox (ik denk dat ik die net aan het halen was)

Één van de forummers stond met zijn zonnetelescoop halverwege tussen het veld en het huisje dus daar was aardig wat interesse voor. Ik heb er zelf ook even doorheengekeken en daar hadden we dan meteen hoogtepunt één te pakken! Wat super fascinerend is dat zeg. Ik had er nog wel wat langer naar kunnen kijken maar ja, je moet toch je aandacht een beetje verdelen. ZO jammer dat die zonnetelescopen zo achterlijk duur zjin…

Ik was zelf dus ook al aan het opbouwen toen binnen de workshop dauwbescherming begon dus toen kon ik de buis weer naar binnen halen. De meeste anderen gingen dauwlintjes maken maar dat heeft geen zin met een dobson dus ik ging aan de vangspiegelverwarming. Ik kreeg hulp van Robbert Ionize. In eerste instantie was het plan om de weerstandjes achter de spiegel te plakken maar de spiegel wilde niet los (gekke Chinezen), dus toen besloten om een gat in de vangspiegelhouder te maken en de weerstandjes daarin te proppen.

Het boren was nog een beetje eng (Ik liet ‘m los ook! Argh!) en ik heb zelf in het begin niet gesoldeerd, maar dat is maar goed ook want nu zit het gewoon goed 🙂 Afijn, hoop lol gehad met Robbert, Petra en Bert (en af en toe een bezoeker) met het knutselen. Ondertussen stond Matthijs al in de keuken te zwoegen op de chili con carne voor 30+ man, dus het was een gezellige bedoening.

Hierna kon ik natuurlijk weer gaan collimeren. Hierbij kreeg ik hulp van een onverbiddelijke Hans HP57. Volgens mij is mijn telescoop heel, heel lang niet zo netjes uitgelijnd geweest. Anyway, het begon wat koud te worden dus naar binnen om even in te kakken. Toen was er nog een presentatie van Marcel-Jan over Venus, wel even fijn om gewoon te kunnen zitten en luisteren. Daarna was het tijd voor de sublieme chili sin carne van Matthijs. Daarna nog even een beetje rondgehangen en toen was het toch echt zo ver! Het werd donker en kraakhelder!

Dus naar mijn stekkie getoogd en eerst maar eens uitgelijnd op Jupiter. Even wat verder vergroot, en verrek: Een maantje ervoor! Echt heel leuk om te zien. Was ook wel erg scherp nu! xsteeljawx wist me te vertellen dat het Ganymedes was die ik voor Jupiter zag langsgaan. Top!

Hierna maar weer eens M81/M82 geprobeerd in grote beer. En warempel, ik had ze zo gevonden! Ze knalden er best uit, en ik zag meer detail dan ooit tevoren (door mijn eigen telescoop).

Toen door naar Cassiopeia, ik had het eerder die avond met Andre gehad over de bolhoopjes daar, en dat er weliswaar één Messier in zat maar die niet boeiend was, maar hij zei dat er nog een heel leuke NGC zat, NGC457. Dus ik die opzoeken. Was nog even lastig navigeren want ik was er eigenlijk vanuit gegaan dat de Messier een sterrenstelseltje was maar het was een bolhoop, een soort van micro-pleiades waar je inderdaad bijna overheenkijkt. De NGC’s (er zitten er twee vlak bij elkaar, NGC 457 en 436) waren wel leuk, maar achteraf begreep ik dat ik in NGC 457 E.T. had moeten herkennen maar dat zag ik er niet in.

Vervolgens M94 opgezocht, deze zit in Canes Venatici. Dat sterrenbeeld had ik nog nooit herkend dus dat was al leuk (zijn eigenlijk gewoon twee sterren parallel aan het steeltje van het steelpannetje) en daar vond ik dus M94. Ik vond ‘m eigenlijk niet zo bijzonder. Nog een sterkere vergroting geprobeerd, 15mm oculair (dus 80x), maar dat maakte niet zo heel veel uit.

Daarna M3. Ik kan me nog herinneren dat ik één van mijn eerste waarneemavonden op het balkon de hele avond zoet ben geweest met die te zoeken en nu vond ik ‘m zó! Heerlijk! Wel wat minder groot dan ik ervan verwacht had, ik moest flink vergroten (10mm dus 120x) om er wat in te zien. Ik kon wel een klein beetje de kern oplossen.

Hercules stond ook al aardig hoog in de hemel, eigenlijk op een heel comfortabele plaats in de hemel, dus M13 er ook nog maar bijgepakt. Die is wel iets groter dan M3, en loste wat makkelijker op. Na hier even naar getuurd te hebben, begonnen mijn tenen wel erg koud te worden en kon ik mijn pen niet meer vinden dus met die twee excuses nog maar even naar binnen gegaan. Even goed verwarmd en op weg terug mijn pen toch nog gevonden (zat in de voering van mn jas, d’oh!) maar helaas was ik nog niet snel terug of begon het (heel snel!) te betrekken dus toen was het tijd om af te bouwen.

Ben dus tussendoor nog een aantal keer naar binnen geweest voor koffie en wat warmte, wat wel echt een super voordeel is van zo’n vakantie-achtige star party. Heb ook nog bij svdwal gestaan en daar het leo triplet en M53 gezien door zijn 10″ telescoop, maar weet niet meer precies op welke momenten van de avond dit was.

Ontzettend jammer dat het al om 2 uur betrok, want ik had uitgebreid de tijd genomen, omdat ik dacht dat we wel tot 5 uur door konden gaan. Denk dat ik minder gepauzeerd had als ik dat had geweten. Maar ja, aan de andere kant heb ik gewoon een top-avond gehad! Het was overigens op een gegeven moment -6 en de SQM gaf 21.0 aan.

Nadat de spulletjes in de auto/het huis waren gelegd, gingen de verschillende flessen whiskey, bier en andere versnaperingen weer open, om nog even gezellig warm te worden tot 5 á 6 uur ‘s ochtends 🙂 Het was oergezellig, met gesprekken over sterrenwachten (binnenkort toch maar eens gaan kijken bij Saturnus in Heerhugowaard), alles en niks, en ook nog een geweldig enthousiast gesprek gevoerd over zonsverduisteringen met iemand die eigenlijk al helemaal klaarstond om naar bed te gaan.

Het daaropvolgende slapen, eten, opruimen, naar huis rijden was niet zo interessant, eigenlijk dus ik eindig dit verhaal met OMG dat was gaaf! Hopelijk kan ik gauw nog een keer zo’n weekend of paar dagen weg met de telescoop naar een goed donkere plaats met een stel gezellige mensen. Ik ga sowieso zeer binnenkort weer naar het Dijkgatsbos (voorzover het weer het toelaat) en dus sterrenwacht Saturnus eens bekijken.